Quod toto corde anima devota Christi unionem in sacramento affectare debet. – De Imitatione Christi. IV. 13. Thomas a Kempis.

THOMAE A KEMPIS

DE IMITATIONE CHRISTI

LIBRI QUATUOR

TEXTUM EDIDIT,

CONSIDERATIONES

AD CUIUSQUE LIBRI SINGULA CAPITA EX CETERIS EIUSDEM

THOMAE A KEMPIS OPUSCULIS COLLEGIT ET ADIECIT

HERMANNUS GERLACH

––––––––

LIBER IV.

DE SACRAMENTO

–––––

CAPUT XIII.

Quod toto corde anima devota Christi unionem in sacramento affectare debet

Vox discipuli.

1. Quis mihi det, Domine, ut inveniam te solum, et aperiam tibi totum cor meum, et fruar te, sicut desiderat anima mea, et iam me nemo despiciat, nec ulla creatura me moveat vel respiciat, sed tu solus mihi loquaris, et ego tibi, sicut solet dilectus ad dilectum loqui, et amicus cum amico convivari? Hoc oro, hoc desidero, ut tibi totus uniar, et cor meum ab omnibus creatis rebus abstraham, magisque per sacram communionem ac frequentem celebrationem caelestia et aeterna sapere discam. Ah, Domine Deus, quando ero tecum totus unitus et absorptus, meique totaliter oblitus? Tu in me, et ego in te: et sic nos pariter in unum manere concede.

2. Vere tu es dilectus meus, electus ex millibus, in quo complacuit animae meae habitare omnibus diebus vitae suae. Vere tu pacificus meus, in quo pax summa et requies vera, extra quem labor et dolor et infinita miseria. Vere tu es Deus absconditus; et consilium tuum non est cum impiis, sed cum humilibus et simplicibus sermo tuus. O quam suavis est, Domine, spiritus tuus, qui ut dulcedinem tuam in filios demonstrares, pane suavissimo, de caelo descendente, illos reficere dignaris! Vere non est alia natio tam grandis, quae habeat deos appropinquantes sibi, sicut tu, Deus noster, ades universis fidelibus tuis; quibus ob cotidianum solacium et cor erigendum in caelum te tribuis ad edendum et fruendum.

3. Quae est enim alia gens tam inclita, sicut plebs christiana? Aut quae creatura sub caelo tam dilecta, ut anima devota, ad quam ingreditur Deus, ut pascat eam carne sua gloriosa? O ineffabilis gratia! o admirabilis dignatio! o amor immensus, homini singulariter impensus! Sed quid retribuam Domino pro gratia ista, pro caritate tam eximia? Non est aliud, quod gratius donare queam, quam ut cor meum Deo meo totaliter tribuam et intime coniungam. Tunc exultabunt omnia interiora mea, cum perfecte fuerit unita Deo anima mea. Tunc dicet mihi: Si tu vis esse mecum, ego volo esse tecum. Et ego respondebo illi: Dignare, Domine, manere mecum, ego volo libenter esse tecum. Hoc est totum desiderium meum, ut cor meum tibi sit unitum.

Consideratio

«Adhaesit anima post te» (Ps 62, 9). Tu super omnia Deus, et ego inter ista inferiora homo pauperculus. Tu solus altissimus, ego vero mendicus sum et pauper. Quis ergo me tibi adunabit? Quique terrigenae et filii hominum, audite, quia possibile est ac facillimum apud Deum, ut fiat, quod scriptum est: «Simul in unum, dives et pauper» (Ps 48, 3). Pauper ego sum et omnibus indigens; sed dives iste Deus meus est, nullius egens (1).

O Deus meus, amor meus in loco peregrinationis meae, quando ero tibi totus unitus, cum omnibus animae meae viribus, a te mihi datis et gratiose infusis? (2) Domine dignare esse mecum: et ego libenter volo esse tecum (3). Tu in me, et ego in te per amorem, quem accendis in me (4). O dulcis societas cum Christo et sub alis Christi! O gratiosa coniunctio, plena dilectione et suavitate Spiritus Sancti, quae melius sentitur, quam dicitur (5).

O dignissime Iesu, quid honoris umquam reperiam aut quam gratiarum actionem reddam tibi, qui mihi infinitas misericordias exhibuisti? Et si aliquid invenirem, quod tibi donare possem, nonne tuum esset, antequam darem? Quid ergo retribuam? Parum vel nihil habeo. Numquid de nihilo sacrificare possum? Accipe tamen sacrificium humilitatis, paupertatis, nihileitatis meae; et sit totum tibi ascriptum, quidquid mihi impartiri voluisti (6).

Ego dilecto meo sum id quod sum: et praeter ipsum non curo alium. Ipsi soli cupio intendere: ipsi me totaliter commendo; quia ipsi cura est de me: et ad me sine dubio conversio eius (7).

––––––––––––

Thomae a Kempis De imitatione Christi libri quatuor. Textum edidit, Considerationes ad cuiusque libri singula capita ex ceteris eiusdem Thomae a Kempis opusculis collegit et adiecit Hermannus Gerlach. Editio tertia aucta et emendata. CUM APPROBATIONE REV. ARCHIEP. FRIBURGENSIS. Friburgi Brisgoviae. SUMPTIBUS HERDER, TYPOGRAPHI EDITORIS PONTIFICII. [1909], pp. 489-492.

Notae:

(1) Soliloquium animae c. 13, n. 1 2.

(2) Vallis liliorum c. 29, n. 2.

(3) Brevis admonitio spiritualis exercitii P. 2, p. 428, l. 15.

(4) Doctrinale iuvenum c. 11, n. 2.

(5) Soliloquium animae c. 13, n. 3.

(6) Ib. c. 22, n. 3.

(7) Sermones de vita et passione Domini 25, P. 3, p. 209, l. 9.

Cracovia MMXVI, Kraków 2016

Reditus ad indicem
DE IMITATIONE CHRISTI

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: