De desiderio aeternae vitae, et quanta sint certantibus bona promissa. – De Imitatione Christi. III. 49. Thomas a Kempis.

THOMAE A KEMPIS

DE IMITATIONE CHRISTI

LIBRI QUATUOR

TEXTUM EDIDIT,

CONSIDERATIONES

AD CUIUSQUE LIBRI SINGULA CAPITA EX CETERIS EIUSDEM

THOMAE A KEMPIS OPUSCULIS COLLEGIT ET ADIECIT

HERMANNUS GERLACH

––––––––

LIBER III.

DE INTERNA CONSOLATIONE

–––––

CAPUT XLIX.

De desiderio aeternae vitae, et quanta sint certantibus bona promissa

1. Fili, cum tibi desiderium aeternae beatitudinis desuper infundi sentis, et de tabernaculo corporis exire concupiscis, ut claritatem meam sine vicissitudinis umbra contemplari possis: dilata cor tuum et omni desiderio hanc sanctam inspirationem suscipe. Redde amplissimas supernae bonitati gratias, quae tecum sic dignanter agit, clementer visitat, ardenter excitat, potenter sublevat, ne proprio pondere ad terrena labaris. Neque enim hoc cogitatu tuo aut conatu accipis, sed sola dignatione supernae gratiae et divini respectus: quatenus in virtutibus et maiori humilitate proficias, et ad futura certamina te praepares, mihique toto cordis affectu adhaerere ac ferventi voluntate studeas deservire.

2. Fili, saepe ignis ardet, sed sine fumo flamma non ascendit. Sic et aliquorum desideria ad caelestia flagrant, et tamen a temptatione carnalis affectus liberi non sunt. Idcirco nec omnino pure pro honore Dei agunt, quod tam desideranter ab eo petunt. Tale est et tuum saepe desiderium, quod insinuasti fore tam importunum. Non enim est hoc purum et perfectum, quod propria commoditate est infectum.

3. Pete, non quod tibi est delectabile et commodum, sed quod mihi est acceptabile atque honorificum: quia, si recte iudicas, meam ordinationem tuo desiderio et omni desiderata praeferre debes ac sequi. Novi desiderium tuum, et frequentes gemitus audivi. Iam velles esse in libertate gloriae filiorum Dei; iam te delectat domus aeterna et caelestis patria gaudio plena, sed nondum venit hora ista: sed est adhuc aliud tempus, scilicet tempus belli, tempus laboris et probationis. Optas summo repleri bono, sed non potes hoc assequi modo. Ego sum: expecta me, dicit Dominus, donec veniat regnum Dei.

4. Probandus es adhuc in terris et in multis exercitandus. Consolatio tibi interdum dabitur, sed copiosa satietas non conceditur. Confortare igitur, et esto robustus, tam in agendo quam in patiendo naturae contraria. Oportet te novum induere hominem et in alterum virum mutari. Oportet te saepe agere, quod non vis; et quod vis, oportet relinquere. Quod aliis placet, processum habebit; quod tibi placet, ultra non proficiet. Quod alii dicunt, audietur; quod tu dicis, pro nihilo computabitur. Petent alii, et accipient; tu petes, nec impetrabis.

5. Erunt alii magni in ore hominum, de te autem tacebitur. Aliis hoc vel illud committetur, tu autem ad nihil utilis iudicaberis. Propter hoc natura quandoque contristabitur; et magnum, si silens portaveris. In his et similibus multis probari solet fidelis Domini servus, qualiter se abnegare, et in omnibus frangere quiverit. Vix est aliquid tale, in quo tantundem mori indiges, sicut videre et pati, quae voluntati tuae adversa sunt; maxime autem, cum disconvenientia et quae minus utilia tibi apparent, fieri iubentur. Et quia non audes resistere altiori potestati, sub dominio constitutus: ideo durum tibi videtur ad nutum alterius ambulare et omne proprium sentire omittere.

6. Sed pensa, fili, horum fructum laborum, celerem finem atque praemium nimis magnum; et non habebis inde gravamen, sed fortissimum patientiae tuae solamen. Nam et pro modica hac voluntate, quam nunc sponte deseris, habebis semper voluntatem tuam in caelis. Ibi quippe invenies omne, quod volueris, omne, quod desiderare poteris. Ibi aderit tibi totius facultas boni sine timore amittendi. Ibi voluntas tua una semper mecum, nil cupiet extraneum vel privatum. Ibi nullus resistet tibi, nemo de te conqueretur, nemo impediet, nihil obviabit; sed cuncta desiderata simul erunt praesentia, totumque affectum tuum reficient et adimplebunt usque ad summum. Ibi reddam gloriam pro contumelia perpessa, pallium laudis pro maerore, pro loco novissimo sedem regni in saecula. Ibi apparebit fructus oboedientiae, gaudebit labor paenitentiae, et humilis subiectio coronabitur gloriose.

7. Nunc ergo inclina te humiliter sub omnium manibus; nec sit tibi curae, quis hoc dixerit vel iusserit. Sed hoc magnopere curato, ut sive praelatus seu iunior aut aequalis aliquid a te exposcerit vel innuerit, pro bono totum accipias, et sincera voluntate studeas adimplere. Quaerat alius hoc, alius illud, glorietur ille in illo, et iste in isto, laudeturque millies mille: tu autem nec in isto, nec in illo, sed in tui ipsius gaude contemptu, et in mei solius beneplacito ac honore. Hoc optandum est tibi, ut sive per vitam, sive per mortem Deus semper in te glorificetur.

Consideratio

Unicum et singulare desiderium sanctorum in hac vita fuit, nihil commune habere cum hoc saeculo: sed per contemptum terrenorum tendere semper ad praesentiam Christi et consortium angelorum. Unde et beatus Paulus vehemens amator Christi omnia terrena perfecte despiciebat: et ad caelestia exaestuans, dicebat. Cupio dissolvi: et esse cum Christo (Phil 1, 23).

Non est omnium tale desiderium: sed perfectorum qui dicere possunt, nostra conversatio in caelis est. Nam valde pauci ita nudati inveniuntur, qui totum affectum suum ad aeterna erigunt: et de terrenis divitiis et honoribus nihil ambiunt. . . . Felix anima cui tale desiderium inest, et per singulos dies fervorem addit fervori; non desistens orare et clamitare ad Christum donec aperiatur sibi porta caeli: et ingrediatur regnum Dei cunctis fidelibus promissum (1).

O rex altissime, Deus summe laudabilis, Creator omnium rerum, angelorum et hominum, quamdiu morabor in terris et elongabor a te et ab omnibus sanctis angelis tuis in caelis? Heu me pauperem et infelicem, quamdiu manducabo cum hominibus panem terrenum, panem laboris et doloris et privabor pane angelorum, continente omnis saporis suavitatem? O Domine, quando audiam vocem laudis tuae ex ore angelorum tuorum in caelo, sicut beatus Ioannes apostolus relegatus in exilium audivit vocem multorum angelorum psallentium in unum: Sanctus, Sanctus, Sanctus (2).

O Domine Deus, salutare vultus mei et Deus meus, quando laetificabis me in regno tuo clarissimo vultu tuo? O quando illuminabis omnes tenebras meas splendore lucis aeternae? quando auferes omnia obstacula mea de intimo cordis mei, pax vera, beatitudo summa et felicitas perfecta? O quando sine impedimento contrariorum sequar te secure et libere, quocumque ieris, Domine? O quando oculis meis clare te videbo sine speculo, sine aenigmate, sine parabolis, sine figuris, sine quaestionibus, sine dubiis, sine opinionibus, sine interrogationibus a magistris? O quando omnia sciam, quae credo in scripturis sanctis et lego in libris variis et audio auribus meis a lectoribus in multis locis de Deo meo, de angelis et omnibus angelorum choris, de gloria et beatitudine caelestis patriae, de pace et ineffabili gaudio civium supernorum? O quando ibi ero? quando veniam et apparebo in conspectu tuo et contemplabor laetam faciem tuam et gloriam regni tui cum Cherubim et Seraphim et omnibus sanctis? Sed nondum venit hora illa; clausa est adhuc ante me caeli porta. Ideo gemo corde et ore, quamdiu hic fuero, donec veniam ad te, Deus meus (3).

––––––––––––

Thomae a Kempis De imitatione Christi libri quatuor. Textum edidit, Considerationes ad cuiusque libri singula capita ex ceteris eiusdem Thomae a Kempis opusculis collegit et adiecit Hermannus Gerlach. Editio tertia aucta et emendata. CUM APPROBATIONE REV. ARCHIEP. FRIBURGENSIS. Friburgi Brisgoviae. SUMPTIBUS HERDER, TYPOGRAPHI EDITORIS PONTIFICII. [1909], pp. 367-373.

Notae:

(1) De disciplina claustralium c. 16, P. 2, p. 317 sq, l. 18.

(2) Vallis liliorum c. 27, n. 1 2.

(3) Ib. c. 26, n. 4.

Cracovia MMXV, Kraków 2015

Reditus ad indicem
DE IMITATIONE CHRISTI

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: