THOMAE A KEMPIS
DE IMITATIONE CHRISTI
LIBRI QUATUOR
TEXTUM EDIDIT,
CONSIDERATIONES
AD CUIUSQUE LIBRI SINGULA CAPITA EX CETERIS EIUSDEM
THOMAE A KEMPIS OPUSCULIS COLLEGIT ET ADIECIT
HERMANNUS GERLACH
––––––––
LIBER III.
DE INTERNA CONSOLATIONE
–––––
CAPUT XLVIII.
De die aeternitatis et huius vitae angustiis
1. O supernae civitatis mansio beatissima! O dies aeternitatis clarissima, quam nox non obscurat, sed summa veritas semper irradiat; dies semper laeta, semper secura, et numquam statum mutans in contraria! O utinam dies illa illuxisset, et cuncta haec temporalia finem accepissent! Lucet quidem sanctis perpetua claritate splendida, sed non nisi a longe et per speculum peregrinantibus in terra.
2. Norunt caeli cives, quam gaudiosa sit illa; gemunt exules filii Evae, quod amara et taediosa sit ista. Dies huius temporis parvi et mali, pleni doloribus et angustiis: ubi homo multis peccatis inquinatur, multis passionibus irretitur, multis timoribus stringitur, multis curis distenditur, multis curiositatibus distrahitur, multis vanitatibus implicatur, multis erroribus circumfunditur, multis laboribus atteritur, temptationibus gravatur, deliciis enervatur, egestate cruciatur.
3. O quando finis horum malorum? quando liberabor a misera servitute vitiorum? quando memorabor, Domine, tui solius? quando ad plenum laetabor in te? Quando ero sine omni impedimento in vera libertate, sine omni gravamine mentis et corporis? Quando erit pax solida, pax imperturbabilis et secura, pax intus et foris, pax ex omni parte firma? Iesu bone, quando stabo ad videndum te? quando contemplabor gloriam regni tui? quando eris mihi omnia in omnibus? O quando ero tecum in regno tuo, quod praeparasti dilectis tuis ab aeterno! Relictus sum pauper et exul in terra hostili, ubi bella cotidiana et infortunia maxima.
4. Consolare exilium meum, mitiga dolorem meum, quia ad te suspirat omne desiderium meum. Nam onus mihi totum est, quidquid hic mundus offert ad solacium. Desidero te intime frui, sed nequeo apprehendere. Opto inhaerere caelestibus, sed deprimunt res temporales et immortificatae passiones. Mente omnibus rebus superesse volo, carne autem invite subesse cogor. Sic ego homo infelix mecum pugno, et factus sum mihimet ipsi gravis, dum spiritus sursum et caro quaerit esse deorsum.
5. O quid intus patior, dum mente caelestia tracto, et mox carnalium turba occurrit oranti! Deus meus, ne elongeris a me, neque declines in ira a servo tuo. Fulgura coruscationem tuam et dissipa eas; emitte sagittas tuas, et conturbentur omnes phantasiae inimici. Recollige sensus meos ad te; fac me oblivisci omnium mundanorum; da cito abicere et contemnere phantasmata vitiorum. Succurre mihi, aeterna veritas, ut nulla me moveat vanitas. Adveni, caelestis suavitas, et fugiat a facie tua omnis impuritas. Ignosce quoque mihi et misericorditer indulge, quotiens praeter te aliud in oratione revolvo. Confiteor etenim vere, quia valde distracte me habere consuevi. Nam ibi multotiens non sum, ubi corporaliter sto aut sedeo; sed ibi magis sum, quo cogitationibus feror. Ibi sum, ubi cogitatio mea est. Ibi est frequenter cogitatio mea, ubi est, quod amo. Hoc mihi cito occurrit, quod naturaliter delectat aut ex usu placet.
6. Unde tu, veritas, aperte dixisti: Ubi enim est thesaurus tuus, ibi est et cor tuum. Si caelum diligo, libenter de caelestibus penso. Si mundum amo, mundi felicitatibus congaudeo et de adversitatibus eius tristor. Si carnem diligo, quae carnis sunt, saepe imaginor. Si spiritum amo, de spiritualibus cogitare delector. Quaecumque enim diligo, de his libenter loquor et audio, atque talium imagines mecum ad domum reporto. Sed beatus ille homo, qui propter te, Domine, omnibus creaturis licentiam abeundi tribuit, qui naturae vim facit et concupiscentias carnis fervore spiritus crucifigit, ut serenata conscientia puram tibi orationem offerat, dignusque sit angelicis interesse choris, omnibus terrenis foris et intus exclusis.
Consideratio
O beata patria, ubi perpetua laetitia, pax summa, clara Dei notitia: caritas perfecta et beatitudo consummata. Ibi melior est dies una quam hic mille milia; quia ibi penuria nulla: hic miseria multa, pax rara, cognitio parva (1). O quando veniet dies illa cui nox non succedit: quae temporum vices nescit, sed semper lucet et diescit? (2)
O si dies illa illuxisset, qua caeli gaudia me rapuissent! Quam laetus tunc essem, et quam felicem me putarem, quam tunc utique in stabili pace beatus essem! Sed in nocte vita mea versatur et ideo non mirandum, si caligat oculus meus inter nebulas gloriae. Attamen levabo oculos meos, a longe prospectans et salutans sanctam illam civitatem Ierusalem, quae construitur in caelis vivis ex lapidibus, angelis videlicet et hominibus sanctis, plena semper existens in laude et canoro iubilo, Deum sine fine laudando (3).
Ibi videtur Deus facie ad faciem, clare et sine aenigmate, non raptim, nec horarie, sed sine fine limpide. Ibi cognoscitur beata et gloriosa trinitas et inseparabilis unitas, quae ab omnibus caeli civibus adoratur et laudatur et benedicitur. Ibi est ille unicus dilectus singularis, pretiosior cunctis opibus, thesaurus desiderabilis, Dominus meus Iesus Christus, ecclesiae sponsus, immortalis, in quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae Dei a saeculo absconditi, sed ipsis beatis manifesti (4).
O quam iucundi sunt omnes sancti ante faciem sancti sanctorum, qui est causa et origo salutis eorum. Ibi iam sequuntur agnum, quocumque ierit; quia nulla separatio ab ipso erit, sed in aeternum gaudentes in Domino gaudebunt. Vere locus iste sanctus est, et Dominus est in ipso. Hic semper pax et gaudium redundant; hic omnium bonorum affluentia, omnium malorum perpetua carentia (5).
Quid miseri loqui possunt de felicitate superna, quid mortales capere sciunt de aeternitate vera et vita sempiterna; nisi sub quadam caligine et scripturarum velamine tecta? Gemat ergo anima fidelis mundi circumfusa tenebris, ad gaudia lucis aeternae, ad societatem patriae caelestis; indesinenter oculos mentis sursum elevans: ubi Christus est in gloria Patris, per aeterna saecula regnans (6).
––––––––––––
Thomae a Kempis De imitatione Christi libri quatuor. Textum edidit, Considerationes ad cuiusque libri singula capita ex ceteris eiusdem Thomae a Kempis opusculis collegit et adiecit Hermannus Gerlach. Editio tertia aucta et emendata. CUM APPROBATIONE REV. ARCHIEP. FRIBURGENSIS. Friburgi Brisgoviae. SUMPTIBUS HERDER, TYPOGRAPHI EDITORIS PONTIFICII. [1909], pp. 361-366.
Notae:
(1) De disciplina claustralium P. 2, p. 318, l. 23.
(2) Sermones de vita et passione Domini 7, P. 3, p. 99, l. 26.
(3) Soliloquium animae c. 21, n. 2.
(4) Soliloquium animae c. 21, n. 3.
(5) Ib. n. 3 5 6.
(6) De disciplina claustralium c. 16, P. 2, p. 318 sq, l. 29.
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXV, Kraków 2015
Reditus ad indicem
DE IMITATIONE CHRISTI
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: