De propria consideratione. – De Imitatione Christi. II. 5.

THOMAE A KEMPIS

DE IMITATIONE CHRISTI

LIBRI QUATUOR

TEXTUM EDIDIT,

C O N S I D E R A T I O N E S

AD CUIUSQUE LIBRI SINGULA CAPITA EX CETERIS EIUSDEM

THOMAE A KEMPIS OPUSCULIS COLLEGIT ET ADIECIT

HERMANNUS GERLACH

––––––––

LIBER II.

ADMONITIONES AD INTERNA TRAHENTES

–––––

CAPUT V.

De propria consideratione

1. Non possumus nobis ipsis nimis credere, quia saepe gratia nobis deest et sensus. Modicum lumen est in nobis, et hoc cito per neglegentiam amittimus. Saepe etiam non advertimus, quod tam caeci intus sumus. Saepe male agimus, et peius excusamus. Passione interdum movemur, et zelum putamus. Parva in aliis reprehendimus, et nostra maiora pertransimus. Satis cito sentimus et ponderamus, quid ab aliis sustinemus; sed quantum alii de nobis sustinent, non advertimus. Qui bene et recte sua ponderaret, non esset, quod de alio graviter iudicaret.

2. Internus homo sui ipsius curam omnibus curis anteponit; et qui sibi ipsi diligenter intendit, faciliter de aliis tacet. Numquam eris internus et devotus, nisi de alienis silueris et ad te ipsum specialiter respexeris. Si tibi et Deo totaliter intendis, modicum te movebit, quod foris percipis. Ubi es, quando tibi ipsi praesens non es? Et quando omnia percurristi, quid te neglecto profecisti? Si debes habere pacem et unionem veram: oportet, quod totum adhuc postponas et te solum prae oculis habeas.

3. Multum proinde proficies, si te feriatum ab omni temporali cura conserves. Valde deficies, si aliquid temporale reputaveris. Nil magnum, nil altum, nil gratum, nil acceptum tibi sit, nisi pure Deus aut de Deo sit. Totum vanum existima, quidquid consolationis occurrerit de aliqua creatura. Amans Deum anima sub Deo despicit universa. Solus Deus aeternus et immensus, implens omnia, solacium animae et vera cordis laetitia.

Consideratio

Considera te ipsum, quid quaeris in operibus tuis, quid diligis et quid non diligis. Secundum desideria sua fit homo stabilis aut vagus. Qui multum concupiscit et multum habere vult, quomodo in se manebit? Dispergitur in omnem ventum caeli et capitur laqueo desiderii terreni (1).

Cognitio vitiorum multum prodest ad superandum vitia (1). Humilis confessio meretur veniam; frivola excusatio aggravat culpam (2). Qui conservos suos despicit et se meliorem reputat, Deum et omnes sanctos offendit. Hic error maxime in nobis oritur, quia humiles non sumus nec proprios defectus attendimus, quos semper attendere et deflere debemus (2).

Nemo alios inspiciendo se neglegat: sed ante omnia curam sui gerens, de reliquis taceat: qui ad eius commissionem non spectant (3). Tanto minus potest unusquisque providere sibi, quanto pronior est ad considerandum alios (1). Noli ergo de statu aliorum curiose quaerere, nisi quantum caritas Dei et fraterna compassio exigit (4). Si ordinate procedis: a te ipso inchoabis. Propriae saluti nil anteferendum est: ne tibi obiciatur, medice cura te ipsum. In te praedisce: quid alteri dicas (5).

Nihil utilius et salubrius cupienti ad vitam aeternam pervenire, quam semper cogitare de animae suae salute (6).

Noli evagari, anima mea, post vanitates et insanias falsas, sed convertere ad Dominum Deum tuum, quia ipse fons totius consolationis. Quidquid in hominibus quaesieris aut in creaturis, perdes et perditum senties, quia potest aliquid solacii in eis apparere, nihil autem permanere. Cur frustra decipieris? Stultum est mendicare a paupere, cum dives sufficienter voluerit dare. Omnis creatura pauper est ad consolandum, Deus autem dives est in gratia (7).

Utinam unam saltem diem vel mediam fere horam: cum Deo integre expendas. Heu nimis instabilis es et impurgatus: etiam ubi devotior esse deberes (8). Cogita Deum et te solum esse in mundo: et habebis magnam requiem in corde tuo (9).

––––––––––––

Thomae a Kempis De imitatione Christi libri quatuor. Textum edidit, Considerationes ad cuiusque libri singula capita ex ceteris eiusdem Thomae a Kempis opusculis collegit et adiecit Hermannus Gerlach. Editio tertia aucta et emendata. CUM APPROBATIONE REV. ARCHIEP. FRIBURGENSIS. Friburgi Brisgoviae. SUMPTIBUS HERDER, TYPOGRAPHI EDITORIS PONTIFICII. [1909], pp. 129-132.

Notae:

(1) Epistula 2, n. 4, 2.

(2) Hortulus rosarum c. 8, n. 2; c. 11, n. 3.

(3) Sermones ad novicios 3, P. 6, p. 21, l. 20.

(4) Vallis liliorum c. 17, n. 1.

(5) De recognitione propriae fragilitatis c. 3, P. 2, p. 364, l. 10.

(6) Vallis liliorum c. 17, n. 1.

(7) Soliloquium animae c. 10, n. 1.

(8) Libellus spiritualis exercitii c. 3, P. 2, p. 335, l. 3.

(9) De disciplina claustralium c. 7, P. 2, p. 296, l. 17.

Reditus ad indicem
DE IMITATIONE CHRISTI

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: