De humili submissione. – De Imitatione Christi. II. 2.

THOMAE A KEMPIS

DE IMITATIONE CHRISTI

LIBRI QUATUOR

TEXTUM EDIDIT,

C O N S I D E R A T I O N E S

AD CUIUSQUE LIBRI SINGULA CAPITA EX CETERIS EIUSDEM

THOMAE A KEMPIS OPUSCULIS COLLEGIT ET ADIECIT

HERMANNUS GERLACH

––––––––

LIBER II.

ADMONITIONES AD INTERNA TRAHENTES

–––––

CAPUT II.

De humili submissione

1. Non magni pendas, quis pro te vel contra te sit; sed hoc age et cura, ut Deus tecum sit in omni re, quam facis. Habeas conscientiam bonam, et Deus bene te defensabit. Quem enim Deus adiuvare voluerit, nullius perversitas nocere poterit. Si tu scis tacere et pati, videbis procul dubio auxilium Domini. Ipse novit tempus et modum liberandi te, et ideo te debes illi resignare. Dei est adiuvare et ab omni confusione liberare. Saepe valde prodest ad maiorem humilitatem servandam, quod defectus nostros alii sciunt et redarguunt.

2. Quando homo pro defectibus suis se humiliat, tunc faciliter alios placat et leviter satisfacit sibi irascentibus. Humilem Deus protegit et liberat, humilem diligit et consolatur; humili homini se inclinat, humili largitur gratiam magnam, et post suam depressionem levat ad gloriam. Humili sua secreta revelat et ad se dulciter trahit et invitat. Humilis accepta confusione satis bene est in pace: quia stat in Deo et non in mundo. Non reputes, te aliquid profecisse, nisi omnibus inferiorem te esse sentias.

Consideratio

Quis mihi persuadere poterit, quod humilitas est via regni caelestis, si ille non valet, qui de caelo venit? Quis sic veram humilitatem ostendere et docere potuit, quemadmodum Deus homo factus? Et si aliud exemplum verae humilitatis non haberem, quam te, Dominum meum Iesum, nec aliam humiliandi causam, omnino ipse solus sufficeres (1).

Cum humilitate ad summum scanditur bonum: sine ea de summo ruitur in infernum. Testes sunt humilis publicanus: et pharisaeus elatus. Horre Luciferum de caelo cadentem; intuere Lazarum humiliter iacentem: et ab angelis in sinum Abrahae laetanter elevatum. Unde humilis mater Iesu dixit in cantico suo. Deposuit potentes de sede: et exaltavit humiles (2). Deus, licet dives sit in gratia, nemini tamen nisi humili confert gratiam. Et quia haec virtus prae omnibus in Maria abundavit, ideo et ipsa gratia plena fuit (3).

Iam claret, quod humilitas est omnium sanctorum et fuit semper virtus maxima. Ipsa meretur, quod meritis non debetur; ipsa percipit, quod litera non docetur. Haec casum nescit, quia numquam de se magna praesumit (3). Radix virtutum humilitas; pretiosum ex se producit oboedientiae fructum: et maturescit in caritate (4).

Beneveniat domina mea humilitas. Ingredere ad me, o virtus Christi, inventrix gratiae, singularis gloriatio virginis Mariae. Per te caeli aperti sunt et per te claustra inferni confracta. Per te erecti sumus et per te ad patriam reducti. Tu de peccatoribus facis iustos et iustos angelis associas. Tu Christum de caelo vocasti et Mariam super choros angelorum exaltasti (5).

––––––––––––

Thomae a Kempis De imitatione Christi libri quatuor. Textum edidit, Considerationes ad cuiusque libri singula capita ex ceteris eiusdem Thomae a Kempis opusculis collegit et adiecit Hermannus Gerlach. Editio tertia aucta et emendata. CUM APPROBATIONE REV. ARCHIEP. FRIBURGENSIS. Friburgi Brisgoviae. SUMPTIBUS HERDER, TYPOGRAPHI EDITORIS PONTIFICII. [1909], pp. 120-123.

Notae:

(1) De tribus tabernaculis c 2, n. 1.

(2) Recommendatio humilitatis P. 2, p. 378 sq, l. 27. Cf. Lc 1, 52.

(3) De tribus tabernaculis c. 2, n. 14.

(4) Recommendatio humilitatis P. 2, p. 380, l. 1.

(5) De tribus tabernaculis c. 2, n. 14.

Reditus ad indicem
DE IMITATIONE CHRISTI

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: