INSTITUTIONES

DOCTRINAE

CHRISTIANAE,

SIVE

CATECHISMUS

AD USUM SEMINARIORUM

AUCTORE

P. L. DANES

––––––––––

PARS PRIMA.

DE FIDE ET SYMBOLO; ITEM DE SACRAMENTIS ET CAEREMONIIS ECCLESIAE

–––––––––

SECTIO PRIMA.

DE FIDE ET SYMBOLO

–––––––

CAPUT XVII

De Christi virtutibus

––––

Quum tot miracula, tot signa, tot prodigia Jesus ederet, simul omnium se virtutum exemplar exhibebat, ita nos prius factis, quam verbis docens: (1) Exemplum, inquit, dedi vobis, ut quemadmodum ego feci, ita et vos faciatis.

QUAESTIO. 1. Quasnam ad vitae nostrae informationem, in vita sua potissimum elucere virtutes voluit?

R. Has sequentes: humilitatem, mansuetudinem, benignitatem, misericordiam, zelum, patientiam, obedientiam.

Q. 2. Quomodo humilitatis nobis exemplum dedit?

R. Tota series vitae ejus perpetua fere humiliatio fuit. Abjecto loco, in paupere familia natus, tenuiterque educatus, toti pene mundo vixit incognitus. Cum esset Filius Dei, filium se hominis nuncupare solebat, hoc est hominem vulgarem, humili loco natum, qualis videbatur. (2) Non veni, aiebat, ministrari, sed ministrare. Miracula plerumque celabat, aegris quos curarat prohibens, ne ab ipso sanatos se dicerent. Compescebat daemonia Filium Dei eum esse clamantia. Quum ea, quam in deserto tam inusitato modo paverat (3), multitudo, regem eum sibi vellet constituere, fuga illi elapsus est. (4) Non suam sed Patris a quo missus fuerat gloriam, quaerebat in omnibus. Denique, quod caetera omnia in immensum superat, peccato carens peccatoribus similis factus est, poenamque peccatis nostris debitam ipse ferens, (5) humiliavit semetipsum usque ad mortem, mortem autem crucis.

Q. 3. Quomodo vero nos suo exemplo mansuetudinem Christus docuit?

R. Comis et benignus omnibus, neminem a se repellebat: (6) non contendebat, nec extollebat vocem, sed insano adversariorum furori saepe cedebat. (7) Adductos aliquando parvulos quibus benediceret, Apostoli amovebant: at eos increpavit, admovit pueros, complexus est, manibusque impositis benedixit: affirmans parvulis similes effici opportere qui coelorum regnum intrarent. Caeterum mansuetudinem numquam luculentius quam in passione monstravit, quando velut agnus mansuetissimus (8) coram tondente se obmutuit, neque ad tot tantasque calumnias aperuit os suum, nisi ut Deum Patrem suum pro inimicis exoraret, (9) Pater, dimitte illis, non enim sciunt quid faciunt. Jure ergo de se Salvator dixit: (10) Discite a me quia mitis sum et humilis corde.

Q. 4. Quomodo se misericordiae exemplar exhibuit Jesus Christus?

R. Sola misericordia ductus, (11) venit quaerere et salvum facere quod perierat. Quocirca peccatores benigne suscipiebat, nec eorum convivia aspernabatur. (12) Cum aliquando visa Hierosolyma, imminentes illi reputaret calamitates, misericordia motus flevit super eam: adeo patriam, etiam ingratam, diligebat. (13) Flevit et amicum Lazarum vita functum, quem mox erat suscitaturus. Denique suam in homines misericordiam indesinenti beneficentia demonstravit.

Q. 5. In quibus praecipue operibus Christi beneficentia eluxit?

R. Ex quo praedicare coepit, reliquum vitae tempus pertransiit benefaciendo et sanando omnes oppressos a diabolo (14). Miracula quaecumque patrabat, perpetua erant beneficentiae munera, quibus vita et incolumitas hominibus redderetur. Ast quantum anima praestat corpori, tanto major ea beneficentia fuit, qua (15) languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit, ut impositam sibi iniquitatem omnium nostrum, suo sanguine aboleret, (16) suoque nos livore sanaret.

Q. 6. Quid de Christi zelo?

R. Quam vehementer zelo salutis animarum arderet, satis probat assiduus praedicationis labor, et magis etiam acerbissimum mortis genus, pro mundi salute toleratum.

Ex divinae gloriae zelo proficiscebatur (17) acris illa increpatio eorum, qui contra veritatem animam induraverant, et sanctitatem interea simulabant; quo in genere passim erant (18) Scribae et (19) Pharisaei. His vitia et hypocrisim palam improperabat, quamvis probe sciret nihil sibi inde aliud praeter capitale odium posse accidere. (20) Eodem zelo ductus, semel et iterum eos de templo exturbavit, qui illud negotiatione profanabant.

Q. 7. Quid de Christi patientia et obedientia?

R. Quod ad priorem illam attinet, rudes discipulorum animos, imperitam multitudinem, aegrorum importunitatem, caeterosque intempestive irruentes, mira patientia tolerabat. Pari constantia omnia paupertatis ferebat incommoda, aestum, algorem, famem, sitim, fatigationem, calidissima regione, plenaque meridie iter faciens. Et quamquam tantam ultro paupertatem elegisset, ut nec agrum haberet, nec domum, (21) ac nequidem ubi caput reclinaret, numquam tamen commodi sui causa, miraculum ullum patrasse legitur. Victus ei ab auditoribus sponte exhibebatur, praecipue a sanctis feminis quae ministrandi causa sequebantur.

Quod ad obedientiam spectat, (22) quum Pharisaeorum Scribarumque facta redargueret, ministerium commendabat, jubebatque populum eorum jussis esse obsequentem, quippe qui legitima auctoritate docerent. Ipse receptis potestatibus subditus, (23) tributa solvebat: frequens adibat templum, caeterosque legis Mosaïcae ritus exacte servabat. (24) Cibum suum aiebat esse, facere voluntatem Patris, a quo missus esset, cui tandem (25) obediens factus est usque ad mortem, mortem autem crucis.

Haec ex innumeris pauca sint pro specimine. Caeterum, nullus est status vitae, nulla conditio, quae non habeat in Christi vita quod imitetur: nec quidquam est in quo christiani hominis meditatio utilius occupetur.

–––––––––––

Institutiones Doctrinae Christianae, sive Catechismus ad usum seminariorum. Auctore P. L. Danes. Editio nova, caeteris correctior. Mechliniae, P. J. HANICQ, TYPORGR. ARCHIEP. MECHL. CUM APPROBATIONE. 1839, pp. 55-58.

Notae:

(1) Joann. XIII, 15.

(2) Matth. XX, 28.

(3) Joann. VI, 15.

(4) Joann. VIII, 50.

(5) Phil. II, 8.

(6) Matth. XII, 19.

(7) Matth. XIX, 13.

(8) Isai. LIII, 7. Actor. VIII, 32.

(9) Luc. XXIII, 34.

(10) Matth. XI, 29.

(11) Luc. XIX, 10.

(12) Luc. XIX, 41.

(13) Joann. XI, 35.

(14) Act. X, 38.

(15) Isai. LIII, 4.

(16) Ibid., 5.

(17) Vide Matth. XXIII.

(18) Legis Mosaïcae Interpretes et Doctores.

(19) Qui majorem vitae integritatem, accuratioremque prae caeteris legis observationem profitebantur.

(20) Joann. II, 14, 15. Matth. XXI, 12.

(21) Matth. VIII, 20.

(22) Ibid., XXIII, 3.

(23) Ibid., XVII, 26.

(24) Joann. IV, 34.

(25) Phil. II, 8.

Cracovia MMXVI, Kraków 2016

Reditus ad indicem operis Sac. Petri Ludovici Danes

Institutiones Doctrinae Christianae

sive

Catechismus nova methodo concinnatus

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: