ŻYWOT PANA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA

w pobożnych rozmyślaniach zawarty

ŚW. BONAWENTURA

BISKUP I DOKTOR KOŚCIOŁA

––––––

CZĘŚĆ DRUGA

Od rozpoczęcia przez Zbawiciela życia apostolskiego

do spisku przez Żydów na Niego uknowanego

––––

Rozdział XL

Życie bogomyślne przekłada się nad życie czynne

Powszechnym jest to pomiędzy Ojcami świętymi zdaniem, że życie bogomyślne wyższym jest od życia czynnego. "Co to znaczy, bracia moi, powiada święty Bernard w jednym z kazań swoich, że gdy Marta służyła Panu Jezusowi, a Magdalena u nóg Jego klęczała, – powiedział Zbawiciel, że ta ostatnia najlepszą cząstkę obrała? (1) A przecież On także powiedział: Jeśli kto będzie Mi służył, uczci go Ojciec Mój (2). Dlaczegoż więc tu nie uczczenie, lecz jakby nagana spotyka Martę, gdy ona służy jak może najlepiej Panu Swojemu? Ale bo też bynajmniej nie przygania jej Pan Jezus, owszem, mile przyjmuje jej usługi i wieczerza w jej domu, tylko powiada, że Magdalena lepszą cząstkę obrała. Jakoż, kto w życiu czynnym służy Chrystusowi, uczci go, to jest nagrodzi mu to sowicie Ojciec niebieski; lecz nie masz wątpliwości, że kto powołanym został do życia bogomyślnego lepszą cząstkę dostał, chociaż największa nagroda w niebie spotyka tych, którzy doskonałymi się stali łącząc w sobie te obydwa rodzaje życia". I w tymże kazaniu przydaje nasz święty: "Nie oddając się wyłącznie bogomyślności spełniać dobre czyny z miłości Boga, jest to zawodem Marty; i broń mnie Boże żebym przyganiał tym, którzy ją naśladują. Wszakże, nie powiem żeby to miało być lepszym od tego co czyniła Magdalena, która zatapiając się w bogomyślności i przysłuchując się słowom Boskim, czyniła to, co czynią duchy błogosławione w niebie. Przecież musi być lepszym od tego co chociaż jest dobrem jest jednak przemijającym, to dobro, które nie przeminie nigdy i trwa na wieki. Owóż, życie czynne, chociażby najlepsze i najpożyteczniejsze i najobfitsze zasługi skarbiące przed Bogiem, prędzej później przeminie; a to co stanowi głównie życie bogomyślne, to jest zatapianie się w Bogu, jest przeznaczeniem duszy w wieczności. Toteż Pan Jezus mówiąc, że Magdalena lepszą cząstkę obrała, przydał: która jej odjętą nie będzie (3). Jakby mówił: ty Marto dobrze robisz służąc mi, i za to czeka cię niechybna nagroda w niebie. Lecz Magdalenie dostało się w tej chwili coś lepszego, bo ona już teraz zakosztowuje szczęścia jakie i ją i ciebie czeka w niebie na wieki. Słowem, życie czynne jest zarabianiem na szczęście zatapiania się w Bogu na wieki; bogomyślność zaś jest zakosztowaniem już tego szczęścia na ziemi, więc musi być czymciś wyższym, bo każda nagroda sprawiedliwa, a cóż dopiero od Boga wyznaczona, jest rzeczą lepszą i pożądańszą od pracy za którą się otrzymuje. O! zaiste, trwać na bogomyślności nie jest to bezczynnością, lecz czynnością nad czynnościami! I dusza która się w niej zatapia, tym mniej jest samą im bardziej usamotnioną, bo wtedy Bóg jest z nią w sposób szczególny".

Który zaś z tych dwóch rodzajów życia, czynnego lub bogomyślnego, większej jest zasługi, to już chyba wiadomo Bogu tylko. Mnie by jednak zdawało się, że ten przez który w duszy tym żywsza miłość Boga się rozbudza, co właśnie zachodzi w życiu wyłącznie bogomyślnym. Bo czyż nie prowadzi do tego najprędzej, komu ta szczególna łaska jest daną, wpatrywanie się w Boga, cieszenie się Jego chwałą, rozmawianie z Nim, zgłębianie i poznawanie Jego woli, dokładniejsze ocenienie Jego niepojętej ku ludziom miłości, – co wszystko należy do bogomyślności, na której chociaż rzadko i niedoskonale, zakosztowuje się uciech w ojczyźnie niebieskiej czekających duszę wierną. Toteż, jak ci to już wspomniałem, Ojcowie święci są zdania, że życie bogomyślne większej jest zasługi od życia czynnego. Cokolwiek bądź, Pan Bóg jednak chce i jednego i drugiego. I jak w jednym i tymże samym ciele, nie wszystkie członki mają jednakowe przeznaczenia, tak podobnież i w Kościele Chrystusowym wierni służą Mu w różny sposób, według tego co mówi Apostoł: że różności darów są, lecz tenże Duch, i różności posług ale tenże Pan, i są różności spraw ale tenże Bóg, który sprawuje wszystko we wszystkich (4). Każdy przeto, jak upomina nas tenże Apostoł, w którym wezwaniu jest wezwan, w tym niechaj trwa (5). Kto uzdolnionym jest do bogomyślności, niech się w niej ćwiczy i pozostaje; a kto zdolny służyć bliźniemu, niech się temu oddaje. Bo Zbawiciel jak powiedział o Magdalenie, że ona najlepszą cząstkę obrała (6), tak znowu dopytawszy się u Piotra że on Go bardzo miłuje, aż po trzykroć nakazał mu aby pasł baranki Jego (7), to jest wiódł życie bardzo i bardzo czynne. I to właśnie mówi święty Bernard w tych słowach: "Niech Marta krząta się około przyjęcia Boskiego gościa wstępującego do jej domu, bo zarząd tego domu jej jest zwierzony; i niech ją w tym naśladują wszystkie dusze powołane do życia czynnego, które ona przedstawiała. Niech wszystkie goszczą Chrystusa, według powołania w jakim Mu służą: jedne dozierając chorych, inne wspierając ubogich, ci nauczając prostaczków, owi nawracając grzeszników. A gdy oni w takim rodzaju życia krzątać się będą na usługach Jezusa, niech Magdalena i dusze jej naśladowniczki, siedzą spokojnie i cichutko u stóp Jego, wysłuchują słów Boskich i zakosztowują jak słodkim jest Pan (8)" (9).

Jeśli cię więc Pan Bóg do tego rodzaju życia powołuje, chwyć się go całą siłą duszy i serca; pamiętaj jednak, że jak ci to obszerniej wyżej wyłożyłem, życie czynne pierwszego stopnia, powinno poprzedzać życie bogomyślne i jest do niego jedyną nie złudną drogą. A jeśli do tego dojdziesz, składajże najżywsze dzięki Panu Twojemu, że cię czyni uczestniczką tego co najlepszą cząstką Sam nazwał.

–––––––––––

Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa w pobożnych rozmyślaniach zawarty, przez Św. Bonawenturę Biskupa i Doktora Kościoła. (Tłumaczenie O. Prokopa Kapucyna). Kraków 1879, ss. 311-315.

Przypisy:

(1) Łk. 10, 42.

(2) Jan. 12, 26.

(3) Epist. ad fratres de monte Dei.

(4) I Kor. 12, 4-6.

(5) I Kor. 7, 20.

(6) Łk. 10, 42.

(7) Jan. 21, 15.

(8) Psal. 33, 9.

(9) Serm. 3 de Assumpt.

Powrót do spisu treści
Rozmyślań Życia Chrystusa Pana

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: