MEDITATIONES VITAE CHRISTI (1)

S. R. E. CARDINALIS
S. BONAVENTURA
EX ORDINE MINORUM
EPISCOPUS ALBANENSIS, DOCTOR ECCLESIAE SERAPHICUS

ARGUMENTUM
(Ex editione Vaticana)

Hoc Opusculo, cui titulus est: Meditationes Vitae Christi, spiritualem filiam S. Bonaventura instruit, ut ad actuosas omnes, luminosasque virtutes progressiones faciat. Quod ut melius praestet, Christi Domini vitam, tanquam lucidissimum ac nitidissimum speculum, ei ob oculos ponit, ad quod vitam suam moresque componat, atque in ejus semper meditatione versetur. Jugis enim et assidua vitae Christi meditatio, quae continet virtutum omnium perfectionem, contra vana et caduca mentem roborat; contra tribulationes et adversa fortificat; contra hostium insidias ac blandimenta fallacia erudit: ita ut his instructa praesidiis et documentis, nec vi hostium opprimi, nec fraude decipi unquam possit. Intentum vero Auctoris ex prooemio patet, et infra etiam ex capite nono, dum nec omnia, quae Christus fecit, quemquam meditari posse, nec scripta esse affirmat, atque ita Christi Domini gesta se narraturum pollicetur, quemadmodum contigerunt, vel contigisse credibile est secundum imaginarias quasdam repraesentationes, ut ipse ait, quas animus diversimode percipit. Quod non esse a sacra Scriptura alienum in prooemio itidem egregie demonstrat. Dividitur autem Opusculum generatim in partes sex: prima est de iis, quae incarnationem Domini praecesserunt; secunda, de ipsa incarnatione; tertia, de Christi nativitate; quarta, de toto Christi Domini vitae cursu; quinta, de ejus sanctissima passione et morte; sexta, de Christi resurrectione, et ad coelos ascensione, ac de Spiritus sancti missione. In his vero meditandis Auctor ita se gerit, ut a capite primo usque ad decimum octavum meditationes prolixe tractet. Deinde vero rem gestam prout narrant Evangelistae, proponit, existimans quamlibet Christi actionem nobis sufficere ad plenam meditationem et instructionem. Quod si nonnunquam aliqua in meditationem adducit, quae humilia nimis et puerilia videntur, non propterea contemnenda sunt, aut parvipendenda; quia, ut Auctor ipse capitibus quartodecimo et quintodecimo docet, utilia sunt valde, et nos ad majora transmittunt. Quod enim stultum Dei, sapientius est hominibus, et quod infirmum, potentius. Disponit vero suas meditationes juxta singulas hebdomadae dies, ut quid in singulis meditari de Christo utile sit, quisque intelligat. Sanctorum quoque Patrum auctoritatibus Opusculum conspersum est, praesertim S. Bernardi; cujus rei rationem capite trigesimosexto reddit Auctor his verbis: «Ideo libenter Bernardi verba in hoc Opusculo intersero, et adduco, quia non solum spiritualia sunt, et cor penetrantia; sed et decore plena, et ad Dei servitium excitantia». Ex quibus constat, quam dignus sit iste tractatus Sancti Bonaventurae doctrina, pietate et devotione.
 

S. R. E. Cardinalis S. Bonaventurae ex Ordine Minorum Episcopi Albanensis, Doctoris Ecclesiae Seraphici Opera omnia, Sixti V. Pontificis Maximi jussu diligentissime emendata. Accedunt selecta multa tum ex postrema Veneta editione, tum ex prodromo eruditissimo Fr. Benedicti a Cavalesio Ordinis Minorum Reformati. Editio accurate recognita, ad puram et veriorem testimoniorum Biblicorum emendationem denuo reducta, cura et studio A. C. Peltier Canonici ecclesiae Remensis, Tomus duodecimus. Parisiis MDCCCLXVIII (1868), pag. 509.

Notae:

(1) Cf. Edit. Argentin., an. 1495, part. II; edit. Vatic., an. 1596, tom. VI, pag. 349; edit. Ven., an. 1611, tom. II; edit. Lugd., an. 1647, tom. I, pag. 350; edit. Ven., an. 1754, tom. XII, pag. 379.

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMVI, Kraków 2006