CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Działanie łaski Bożej

 

1. Życie chrześcijańskie opiera się we wszystkich swoich przejawach na łasce Bożej i współdziałaniu człowieka.

 

Na działanie łaski Bożej rzuca szczególne światło historia powołania Apostołów.

 

Kimże byli Apostołowie przed swoim powołaniem?

 

Byli to prości, niewykształceni ludzie z gminu. I nigdzie nie czytamy, żeby się który z nich odznaczył jakąś szczególniejszą cnotą. Byli to ludzie po ziemsku usposobieni i z trudnością pojmowali naukę zbawienia, głoszoną przez Chrystusa.

 

A jednak zostali powołani na Apostołów (1), aby z Chrystusem przestawali (2), a wobec ludzi żeby byli Jego posłami i przedstawicielami. Zostali wybrani na pasterzy, nauczycieli i kapłanów Kościoła, na jego fundament i na jego rząd, będą sędziami na sądzie powszechnym (3).

 

Cóż stąd wynika? To, że nigdy twoja słabość i grzeszność nie powinna ci odbierać odwagi, kiedy idzie o to, by pójść za wezwaniem łaski. Owi ludzie wybrani na Apostołów nic z naturalnych przymiotów swoich nie wnieśli na tę godność. Bóg zwykle posługuje się naturalnymi zdolnościami człowieka, ale ich nie potrzebuje.

 

Miej więc w duszy to przeświadczenie, że w dobrych uczynkach twoich łaska Boża jest wszystkim a ty prawie niczym.

 

2. Jak się odbyło powołanie Apostołów? Istotną rzeczą było tu szczególniejsze działanie łaski Bożej na ich wolę i rozum, posłużył się jednak Bóg i zewnętrznym pośrednictwem. Takim pośrednictwem był Jan Chrzciciel, a zwłaszcza publiczne ukazanie się Chrystusa (4).

 

Pan Jezus powołał Apostołów stopniowo, naprzód wezwał ich do pójścia za sobą na jakiś czas (5), następnie do pójścia z wyłączeniem innych zajęć (6), a wreszcie wybrał ich na apostołów (7).

 

Przy powołaniu uwzględnił Pan Jezus ich naturalne właściwości. Andrzeja i Jana pozyskał uprzejmością (8), Szymona Piotra ukazując mu wielkie przeznaczenie (9). Do Filipa i Mateusza zwrócił się z prostym zaproszeniem i wezwaniem (10). Natanaelowi odkrył jego sumienie, jak je tylko Bóg mógł znać (11). Tak to łaska szuka punktów zaczepnych i korzysta z nich.

 

Co stąd wynika? To, że z wielką ufnością powinieneś odnosić się do Bożej miłości i łaskawości. Jak kochająca matka schyla się nad tobą, by cię tam zaprowadzić, gdzie cię mieć pragnie.

 

Powinieneś przeto pilnie obserwować w sobie działanie łaski i ustawicznie starać się tak postępować, jak tego Bóg po tobie oczekuje.

 

3. Co w końcu uczyniła łaska z Apostołów? Wszyscy zostali przypuszczeni do zaszczytu wspólnego życia z Jezusem, stali się Jego rodziną (12), otrzymali udział w pełności Jego władzy (13).

 

Stosownie do tego zostali powołani do bardzo wysokiej świętości; cała wzniosłość chrześcijańskiej cnoty miała się w nich ujawnić. I tak się też stało.

 

Piotr, niegdyś tak bojaźliwy, z największą odwagą głosi prawdę Chrystusową zgromadzonemu ludowi w dzień Zielonych Świątek. A jak Apostołowie, dawniej tak ułomni, znosili obelgi i prześladowania dla Chrystusa, czytamy w Dziejach Apostolskich: "Szli od obliczności Rady, radując się" (14).

 

Przyjęcie łaski powołania nie wszystkich jednak i nie od każdego zachowało błędu. Piotr zaparł się Pana, a Judasz stał się nawet zdrajcą. Cóż stąd wynika? Oto, nie powinienem myśleć, że już jestem pewny zbawienia, ponieważ tyle otrzymałem łask. Św. Filip Nereusz miał zwyczaj modlić się co dzień: "Panie, trzymaj mię, inaczej dziś jeszcze stanę się Twoim zdrajcą".

 

Z tą zbawienną bojaźnią o zbawienie powinienem łączyć silną ufność w potęgę łaski Bożej. Z siebie nic nie mogę, lecz wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. Z każdego człowieka może być święty. Ja także powinienem za przykładem Apostołów pójść za wezwaniem łaski, pójść prędko, z gotowością, radośnie i wytrwale.

 

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 158-160.

 

Przypisy:

(1) Marek 3, 13; Jan 17, 6. 11. 24; 18, 9.

 

(2) Marek 3, 14; Jan 13, 13.

 

(3) Mt. 19, 28.

 

(4) Jan 1, 29. 36.

 

(5) Mt. 4, 18-22; Mk 1, 16-20.

 

(6) Łk. 5, 2-11.

 

(7) Mt. 10, 1. 2; Mk 3, 13-19; Łk. 6, 13-16.

 

(8) Jan 1, 37-40.

 

(9) Jan 1, 40. 42.

 

(10) Jan 1, 43; Łk. 5, 27.

 

(11) Jan 1, 45-50.

 

(12) Mt. 13, 16; Łk. 10, 23.

 

(13) Mt. 10, 8; Mk 3, 15.

 

(14) Dz. Ap. 5, 41.

 
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: