CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Swoboda serca

 

1. Kiedy Zbawiciel rozpoczął swą publiczną działalność, okazał taką swobodę serca, że ona za wzór służyć nam wszystkim powinna.

 

Chrystus opuszcza ciche ustronie w Nazaret, aby prowadzić życie niestałe, pełne niepokoju.

 

Opuszcza odtąd swoją świętą Matkę. Stosunek między Jezusem i Maryją był nadzwyczaj tkliwy i serdeczny i opierał się na najszlachetniejszych pobudkach.

 

Chrystus idzie nad Jordan, aby tam przyjąć chrzest pokuty z rąk Jana. Dobrowolnie poddaje się religijnym przez Boga zatwierdzonym praktykom, choć nie były ściśle nakazane (1). Nie boi się wmieszać między grzeszników i z nimi być ochrzczony.

 

Następnie idąc za natchnieniem Ducha Świętego, udaje się Chrystus na pustynię i przebywa tam czterdzieści dni na modlitwie i pokucie.

 

2. I z dalszego życia Chrystusa widać, że chodziło Mu tylko o Boga i o godne spełnienie swego posłannictwa. We wszystkich Jego stosunkach z krewnymi i przyjaciółmi widzimy, że myśl o Bogu zupełnie Nim owładnęła.

 

Nie pochlebiał swoim współziomkom (2). Nawet Matce Najświętszej okazywał pewnego rodzaju bezwzględność (3).

 

Marcie przygania, że była niezadowolona ze swej siostry (4). Kiedy zachorował Łazarz, nie przychyla się do prośby sióstr jego w ciągu trzech dni i pozwala przyjacielowi swemu umrzeć (5).

 

Kiedy matka dwóch Apostołów Jakuba i Jana prosi go, aby jej synom dał pierwsze miejsca w swoim królestwie, odmawia (6). I bogatej pogance, rodem z Fenicji, proszącej Go o uzdrowienie córki, daje surową odprawę (7). Nie szczędzi też nagany najlepszym swoim uczniom (8).

 

3. I ty za przykładem Chrystusa powinieneś zachować sobie tę niezależność, która ci jest konieczna do tego, abyś pod każdym względem był jedynie od Boga zależny. Swoboda ducha nie na tym polega, żebyś się wyłamywał spod zależności względem Boga, lecz na tym jedynie, żebyś się wyzwolił od wszystkich stworzeń.

 

Człowiek tak jest przeznaczony do woli Bożej, jak ryba do wody. A czymże jest trzepocąca się bez wody ryba?

 

Swoboda ducha jest to stan oderwania się od wszelkich przywiązań, które by nam mogły przeszkadzać w pełnieniu jedynie woli Bożej.

 

Wszelki niewłaściwy wzgląd na rzeczy ziemskie, wszelkie ziemskie przywiązanie mąci tylko twoją szczerość względem Boga, spokój i czystość sumienia. Nie uzyskasz przez nie szacunku u ludzi rozumnych, poniżasz się tylko i stajesz się godnym pogardy.

 

Przywiązując się do rzeczy ziemskich, wzmacniasz swoje nędzne samolubstwo, zaniedbujesz wielkich myśli, jakie przystoją dzieciom Bożym, a stajesz się mizernym, nierozumnym i wikłasz się w tysiączne sieci.

 

Przez przywiązanie do rzeczy ziemskich pozbawiasz się swobody wzroku, potykasz się o byle słomkę. Krępujesz sobie serce i dla niedorzecznych względów nie zdobędziesz się nigdy na stanowczy postęp.

 

Jakże szlachetną i piękną jest swoboda dzieci Bożych!

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 147-149.

 

Przypisy:

(1) Mt. 3, 15.

 

(2) Mk 6, 4.

 

(3) Mt. 12, 48.

 

(4) Łk. 10, 41.

 

(5) Jan 11, 6 n.

 

(6) Mt. 20, 22.

 

(7) Mk 7, 27.

 

(8) Mt. 16, 23. Łk. 9, 50. 55.

 
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: