CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Zazdrość

 

1. Wrogiem prawdziwej miłości bliźniego jest nieokiełznany egoizm, okazujący się szczególniej jako zazdrość i zawiść.

 

Zazdrosnym jest ten, kto się smuci ze szczęścia swego bliźniego, a cieszy z jego nieszczęścia, bo mu się zdaje, że to szczęście jemu szkodę przynosi, a nieszczęście – pożytek.

 

Potęga dobrego jest bez zazdrości, potęga złego – pełna zawiści. Zazdrość sprzeciwia się najjaskrawiej duchowi Chrystusa.

 

Zazdrość jest niebezpieczna dla każdego człowieka. Wiele trzeba cnoty, żeby własne nieszczęścia znieść spokojnie, ale równie wiele jej trzeba, żeby wobec szczęścia drugiego zachować równowagę duszy. Jeśli ci szczęście dom zbudowało, to przez jego okna zazdrość zagląda.

 

Zazdrość jest bardzo rozpowszechniona. – Większość ludzi nie jest zadowolona z tego, co im Opatrzność dała; męczy ich ciągle żądza posiadania tego, co inni mają, a na czym im zbywa.

 

Ta wada wymaga nieustannej czujności, gdyż zwykle w piersi każdego człowieka głęboko zapuszcza korzenie.

 

2. Chcesz się ustrzec zazdrości, bacz pilnie na swoje poruszenia wewnętrzne.

 

Możesz sobie zjednać wszystkich wrogów, tylko u ludzi zazdrosnych nigdy łaski nie znajdziesz.

 

Jeśliś mniejszy od nich, nie bój się, nie będą ci zbytnio dokuczać. Ale jeśli się ponad nich wybijesz, długo ci to popamiętają, bo ludzie mali jednej rzeczy nigdy nie przebaczają, że inni są jednak od nich więksi.

 

Udało ci się coś dobrego, to niejednemu aż zimno się zrobi; chętniej by ci wybaczył, gdybyś np. srebrną łyżkę ściągnął.

 

Wybaczy ci, żeś głupi, żeś chciwy, że lichwiarz z ciebie, żeś złośliwy – jednego ci tylko nie wybaczy: gdy ci się lepiej od niego powodzi.

 

Gdy widzisz, że się zawiść przeciw tobie zwraca, pociesz się: świat lubi czernić to co jasne, ale nie na wiele mu się to przyda, przyjdzie ktoś, kto przywróci blask temu, co świat poczernił. Często jednak na tym świecie trzeba długo na to czekać, a może i na darmo, na drugim atoli stanie się to na pewno. A dla drugiego przecież świata żyć mamy.

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 191-192.

 
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: