CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Potęga dobrego przykładu

 

1. "Tak niechaj świeci światłość wasza przed ludźmi, mówił Pan Jezus, aby widzieli uczynki wasze dobre i chwalili Ojca waszego, który jest w niebiesiech" (1).

 

Świat został nawrócony do chrystianizmu nie tylko przez nauczanie Apostołów, ale i przez przykład cnót chrześcijańskich.

 

Więcej znaczy łut dobrego przykładu, niż sto funtów słów. Bez dobrego życia słowa stają się zgorszeniem; będą jak ten dzwon, który dzwoni i zwołuje na nabożeństwo, a sam nigdy do kościoła nie wejdzie.

 

Woda przyjmuje dobre lub złe właściwości pokładów ziemi, przez które przechodzi – z postępowania niejednego człowieka poznać z jakimi ludźmi obcuje.

 

2. Wystrzegaj się jak najbardziej, byś drugim nie dawał złego przykładu; tak raczej postępuj, abyś był zbudowaniem, ale niczego nie rób z tym jedynie zamiarem, aby cię chwalono.

 

Chrystus ostrzega w najbardziej stanowczy sposób przed grzechem zgorszenia. A zgorszeniem jest wszelki czyn, mowa, opuszczenie, które innych wiodą, albo do fałszywego o Bogu pojęcia, albo do grzechu, albo ich sprowadzają z drogi cnoty.

 

Zgorszenie może być dwojakie, jest albo właściwym uwiedzeniem, gdy się umyślnie kogoś do grzechu pociąga, albo grzeszną okazją, gdy się czyni coś złego, choć się przewiduje, że tym pobudzimy bliźniego do grzechu.

 

"Muszą przyjść zgorszenia", powiada Pan Jezus, lecz dodaje, że "biada człowiekowi onemu, przez którego zgorszenie przychodzi" (2). Tym, którzy maluczkich i słabych gorszą, grozi Zbawiciel, tak zawsze pełen umiarkowania, strasznym "biada" i mówi, iżby im lepiej było, gdyby się z nimi obchodzono jak z psami parszywymi. Grzech zwykłego człowieka podobny jest do kieszonkowego zegarka, który gdy źle idzie, w błąd tylko jednego człowieka wprowadza, lecz wykroczenie człowieka wysoko postawionego, to jak zegar wieżowy źle idący, który całe miasto w błąd wprowadza.

 

Jak grzechem jest dawać innym zgorszenie, tak też jest grzechem zbyt łatwo się gorszyć.

 

Błędy nie stają się przez to godne naśladowania, że się ich czasem dobrzy dopuszczają. Wielu widzi, że ten lub ów wielki człowiek uwikłał się w takie czy inne błędy, lecz mało kto chce zrozumieć, że ci wielcy ludzie nie dlatego są wielcy, że te lub owe popełniają błędy.

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 176-177.

 

Przypisy:

(1) Mt. 5, 16.

 

(2) Mt. 18, 7.

 
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: