CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Pokój wam

 

1. Dzięki Zbawicielowi już tu na ziemi możemy zyskać pokój serca, od którego tak bardzo szczęście zależy.

 

Wysyłając uczniów swoich na prace apostolskie, dał im taki rozkaz: "Do któregokolwiek domu wnijdziecie, naprzód mówcie: Pokój temu domowi" (1). Sam dał się poznać uczniom po zmartwychwstaniu, życząc im pokoju. Pismo św., ten dokument chrześcijańskiego objawienia, obiecuje na wielu miejscach pokój ludziom: pokój ducha, pokój serca i pokój w życiu.

 

Oparty na Chrystusie potrafisz zachować ten pokój wewnętrzny, który jest istotną cechą dobrego chrześcijanina. Nie polega on na tym, żebyś nie walczył, ale żebyś nie został zwyciężony; polega dalej na tym, żebyś umiał z dala od siebie trzymać niepotrzebne wzruszenia, rozproszenia, zamieszania i obawy.

 

Spokój serca przynosi wiele korzyści. Daje duszy siłę, tak że podobna jest do domu, który zbudowany na skale, urąga wszystkim burzom i wichrom. Czyni duszę wrażliwą na oświecenia i święte poruszenia; daje jasne rozeznanie zła i dobra; daje męstwo w pokusach.

 

Spokój duszy daje nam błogosławioną prostotę i ułatwia nam obcowanie z Bogiem. Spokój duszy jest najmilszym dobrem, jakie człowiek posiadać może. Cichość i nieustraszona odwaga, będące córkami spokoju, to drabina wiodąca do nieba. Spokój rozlewa błogosławieństwa. Spokojna rzeka ma zwykle brzegi umajone kwieciem.

 

Lecz pokój wewnętrzny ma też swoje przeszkody; powinieneś je w miarę możności z dala trzymać od siebie. Do tych przeszkód należy swawolna radość i nadmierny smutek, przesadna gorliwość i żywość gwałtowna, opieszałe niedbalstwo i nierozumna trwoga wobec pokus, światowa roztropność, za wielkie przywiązanie do wszystkiego, co ziemskie, małostkowe samolubstwo, zbyteczne roztrzepanie i nieuzasadniona trwożliwość.

 

Ambicja, chciwość, chęć używania rzucają zarzewie niepokoju do serca. Pozbawiają nas spokoju z samym sobą, bo nam odbierają zadowolenie. Pozbawiają nas pokoju z ludźmi, bo nas popychają do niesprawiedliwości i obojętności. Pozbawiają nas pokoju z Bogiem, wikłając nas w grzechy. Zabezpieczę sobie pokój serca, jeśli trzymać będę w karności nieumiarkowane popędy swoje.

 

2. Chcesz zachować spokój ducha, nie cackaj się z ciałem swoim, nie pusz się ze zdolności, za które złożysz rachunek, nie wynoś się nad nikogo, a przylgnij sercem do Boga. Dąż do pokory, do umartwienia swoich wybryków, do poddania się we wszystkim woli Bożej. Wystrzegaj się wszelkiej przesady, własnych urojeń i bezpodstawnych niepokojów. Czyń zawsze to, co poznajesz jako wolę Bożą.

 

Nie wypuszczaj nigdy z rąk władzy nad swymi namiętnościami. Kiedy wody jeziora są wzburzone, nie odzwierciedlają w sobie dobrze brzegów; podobnie i rozum nasz nie odzwierciedla dobrze rzeczywistości, gdy serce namiętnościami wzruszone.

 

Nie złość się na nikogo. Złościć się na drugich tyle znaczy, co karać siebie za cudze winy.

 

Nie trap się zbytecznie swymi błędami, czy niepowodzeniem; jedno i drugie przynosi pewne korzyści.

 

Niedobre wzruszenia niech ci pokoju nie odbierają. Niech wola twoja, jak drzewo w ziemi, będzie głęboko zakorzeniona w dobrem; mogą sobie wtedy wiatry wiać, liście szumieć, nie bierz ich za szczęk oręża.

 

W szczęściu pamiętaj na swoją słabość, a w nieszczęściu pomnij o tym, co cię wzmacnia; pierwsze ustrzeże cię przed zarozumiałością, drugie zachowa cię od przygnębienia.

 

Jakżeby niejeden żył zadowolony i spokojny, gdyby się tak mało troszczył o cudze sprawy, jak o swoje własne.

 

Żadnej sprawy ziemskiej nie bierz sobie zbytecznie do serca. Serce ludzkie tak długo jest tu i tam miotane, jak długo w rzeczach ziemskich szuka pociechy. Kto się nauczył nie kochać żadnej rzeczy ziemskiej ponad miarę, ten łatwo zwycięża smutek i ociężałość.

 

Pobożna książka: O naśladowaniu Chrystusa mówi o czterech rzeczach, które wielki pokój przynoszą. "Staraj się spełniać raczej cudzą wolę, niż swoją. – Wybieraj zawsze mniej, niż więcej dla siebie. – Zrozumiej, że zajmować ostatnie miejsce i wszystkim ulegać, nie jest żadnym nieszczęściem. – Pragnij zawsze i proś, aby wola Boża spełniała się w tobie zupełnie" (2).

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 354-356.

 

Przypisy:

(1) Łk. 10, 5; Mt. 10, 12.

 

(2) O naśladowaniu Chrystusa, III, 23.

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: