CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Myśli na czas Wielkanocny

 

1. Z chwilą zmartwychwstania rozpoczyna się dla Chrystusa życie chwalebne. Nie podlega ono warunkom ziemskim, bo samo w sobie ma źródło życia, niezależne od wszelkiego posiłku. A kiedy Chrystus przyjmował pokarm, to nie dla podtrzymania życia, ale dla wykazania, że ma prawdziwe ciało. Już Go nie krępuje przestrzeń; posiada szczególniejszą władzę nad naturą (1) i nad własnym ciałem (2).

 

To szczególne uwielbienie Chrystusa po zmartwychwstaniu jest początkiem Jego świetności i chwały. Chrystus uwielbiony jest kamieniem węgielnym tej budowy, do której mamy należeć jako żywe kamienie; jest tą winną macicą, której my mamy być latoroślami; jest głową, do której mamy przynależeć jako jej członki.

 

Chrystus odniósł zwycięstwo przez pozorną porażkę. I ty musisz ulegać w życiu swoim takim pozornym przeciwieństwom.

 

Mądrze zauważa św. Franciszek z Asyżu: "Jeżeli chcesz prawdziwie kochać, miej w nienawiści samego siebie; jeżeli chcesz żyć dobrze, umartwiaj siebie; jeżeli chcesz wiele zyskać i stać się bogatym, odrzuć świat cały. Jeżeli chcesz być szanowany, gardź sobą samym i szanuj tych, którzy cię znieważają i gardzą tobą. Jeżeli chcesz czynić dobrze, znoś zło; jeżeli chcesz się cieszyć wiecznym spokojem, nie uciekaj przed trudami i udręczeniami, pragnij doświadczeń".

 

"Potrzeba było, aby to był cierpiał Chrystus i tak wszedł do chwały swojej" (3). Ucz się, jak masz postępować, żeby cel wieczny osiągnąć. Nie wystarczy do tego pewna rutyna w praktykach pobożnych, a przy tym życie wygodne, zadawalanie pożądań miłości własnej i ciche upodobanie w sobie. To nie wystarcza żeby z Chrystusem zmartwychwstać, trzeba z Nim umrzeć. Całe życie Chrystusa było poniekąd ciągłym umieraniem.

 

W czasie Męki pokazała się straszliwa potęga rozpętanych namiętności ludzkich, które mogą stanąć oporem przeciw najmiłościwszym i najwznioślejszym zamiarom Boga i ściągnąć niewymowne nieszczęście na cały naród. Dzień zmartwychwstania zaś pokazał, że ostatecznie żadna złość ludzka nie zdoła spaczyć planów Bożych, ani ich unicestwić.

 

2. Nie tylko dusza Chrystusa, lecz i Jego ciało wzięło udział w chwale. Chrystus zmartwychwstał prawdziwie, w rzeczywistym ludzkim ciele (4), które żyje również życiem prawdziwie ludzkim (5); zmartwychwstał w tym ciele, które miał poprzednio (6). To nam przypomina, że nie tylko duszę, ale i ciało mamy po chrześcijańsku uświęcić.

 

Bóg i ciało przypuścił do dobrodziejstwa nadprzyrodzonego uświęcenia, i ciało jest przeznaczone do wzięcia udziału w nadprzyrodzonej chwale. W śmierci "bywa wsiane ciało cielesne: a powstanie ciało duchowne. Bywa wsiane w sprośności, a powstanie w chwalebności" (7).

 

Ponieważ ciało bierze udział w trudach walki, winno też wziąć udział w radościach zwycięstwa. Ciało decyduje także o naszym zbawieniu.

 

Panowanie nad cielesną namiętnością stanowi dla wielu główną treść ich służby Bogu. Ta namiętność już sama z siebie jest bardzo gwałtowna, a przy tym piekło wysila się wprost ażeby właśnie na ten słaby punkt ludzkiej natury zaciekle uderzać i to w każdym wieku.

 

3. Chrystus Pan po zmartwychwstaniu okazywał się dziwnie dobrym i łaskawym dla swoich, pocieszał ich i umacniał. Nie uwolnił ich jednak bynajmniej od razu od wszystkich ułomności i trudności. Jeśli w swej przynależności do Chrystusa zmartwychwstałego czujesz nieraz, jak życie jest twarde i szorstkie, to uprzytomnij sobie, że to twój kochany Zbawiciel tobą się zajmuje, że On cię bierze do swej świętej szkoły, by serce twoje wyzwolić od smutnych błędów, które ci pokój zabierają i szkodę przynoszą, że On ci również w stosownym czasie udzieli siły i pociechy.

 

Rozszerza Zbawiciel zmartwychwstały naszą wiarę i wzmacnia ją, ogłaszając wyraźnie tajemnicę Trójcy Przenajświętszej (8) i objawiając swoje zmartwychwstanie. Uczy nas, jakie są cechy chrześcijańskiego objawienia i jaka powinna być wiara nasza.

 

Bóg udzielając objawień, posługuje się ludzkim pośrednictwem; odpowiada to i naturze ludzkiej i Bożym zamiarom.

 

Nie bądź łatwowierny, ale nie bądź też i niedowiarkiem. Nie spodziewaj się w życiu religijnym tej oczywistej jasności, która jest właściwa niektórym naukom. Bóg postępuje z nami jako z ludźmi, chciał żeby w objawieniu i wola ludzka miała swój udział.

 

Bóg chce, żebyśmy się posługiwali zwyczajnymi środkami, ale przy tym nie zrzeka się działania bezpośredniego, nadzwyczajnego. Są pewne wypadki w chrześcijaństwie, które mają w sobie coś szczególniej ciemnego, tajemniczego, "mistycznego". Jest prawdziwa, od Boga pochodząca mistyka, lecz jest również i fałszywa, która sprowadziła wiele błędów i nieszczęść do życia religijnego.

 

4. W ciągu czterdziestodniowego pobytu na ziemi po zmartwychwstaniu zlał Zbawiciel wiele dobrodziejstw na Kościół. Przede wszystkim ustanowił dwa sakramenty: pokutę (9) i chrzest (10). Dalej udzielił Kościołowi potrzebnego światła do zrozumienia Pisma św. (11) i dokonał ustanowienia hierarchii (12).

 

Dobroć i miłość Chrystusa ku ludziom możesz sobie przedstawić pod trzema postaciami. Magdalenie objawił się Chrystus pod postacią ogrodnika: jako dobry ogrodnik stara się zapuszczony ogród duszy do porządku przyprowadzić. Dwom uczniom ukazuje się Chrystus pod postacią podróżnego i w rzeczywistości jest On naszym towarzyszem drogi i pocieszycielem w pielgrzymce tego życia. Jako pasterz okazuje się na brzegach jeziora Genezaret, jako pasterz pełen troski o swoich, zgromadza ich do jednej owczarni.

 

Służ Panu w weselu i radości serca. Nie bądź smutnym gościem na świecie, którego Bóg jest Panem. Nie czyń wstydu swemu Panu; okazuj i zewnętrznie, że służysz Temu, który powiedział: "Jarzmo moje słodkie i brzemię moje lekkie".

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 337-341.

 

Przypisy:

(1) Jan 21, 6. 9.

 

(2) Łk. 24, 16; Jan 20, 15; 21, 7.

 

(3) Łk. 24, 26.

 

(4) Łk. 24, 39.

 

(5) Łk. 24, 27. 43; Mt. 28, 9.

 

(6) Jan 20, 20. 27.

 

(7) 1 Kor. 15, 44. 43.

 

(8) Mt. 28, 19.

 

(9) Jan 20, 23.

 

(10) Mt. 28, 19.

 

(11) Łk. 24, 45.

 

(12) Jan 21, 15 n; Mk 16, 15.

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: