CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Wniebowstąpienie Pańskie

 

1. Wszystko dokoła nas jest zmianą i ucieczką. "Nie mamy tutaj miasta trwającego, ale przyszłego szukamy" (1). Tym przyszłym miastem, którego szukamy, jest szczęście niezmienne, wiecznotrwałe. Szukamy go jako ludzie. Otóż chrześcijaństwo umacnia nasze pragnienia, wyjaśnia je i uszlachetnia.

 

W tym też celu wstąpił Chrystus do nieba w sposób widzialny. Wniebowstąpienie to nowy objaw łaskawości Zbawiciela, który się zniża do natury ludzkiej, by ją podnieść do natury Bożej. "Który zstąpił, tenże jest, który też wstąpił nad wszystkie niebiosa, aby napełnił wszystko" (2).

 

Wniebowstąpienie jest przede wszystkim uwielbieniem Chrystusa. Zbawiciel nie mógł zakończyć swego pobytu na ziemi chwalebniej i stosowniej, jak przez wniebowstąpienie.

 

Wniebowstąpienie jest również uczczeniem natury ludzkiej, która w Chrystusie została podniesiona ponad wszystkie chóry niebieskie i dopuszczona do współzawodnictwa we wszelkiej czci należnej Bogu.

 

2. Odtąd wszystkie pragnienia naszego serca zwracają się ku niebu, gdzie Chrystus uwielbiony króluje w swym Bóstwie i człowieczeństwie. Chrystus nie tylko na krzyżu był wywyższony, ale jest wywyższony i w niebie. Pociąga do siebie nie tylko jako Ukrzyżowany, ale jako Uwielbiony. Niebo nie byłoby dla nas w pełnym tego słowa znaczeniu niebem, gdyby tam nie było Chrystusa, Boga-Człowieka. Obecnie niebo jest tym chwalebnym celem, do którego zdążają wszystkie usiłowania Boga i ludzi.

 

3. Zwołuje Chrystus Apostołów do Jerozolimy. A stosując się we wzruszający sposób do ludzkich zwyczajów, spożywa z nimi ucztę pożegnalną i daje im ostatnie nauki (3).

 

Następnie prowadzi Apostołów i uczniów na górę Oliwną. "Weźmiecie moc Ducha Świętego, który przyjdzie na was i będziecie mi świadkami w Jeruzalem i we wszystkiej żydowskiej ziemi i w Samarii i aż do krańców ziemi" (4). Na górze Zbawiciel pobłogosławił Apostołów i uczniów (5) i wzniósł się do nieba z mocą i majestatem, w sposób odpowiedni naszemu pojmowaniu rzeczy. Żaden rozumny człowiek nie będzie się gorszył z tego, że Pismo św., opisując cud wniebowstąpienia, nie wyraziło się poprawnie pod względem astronomicznym. Na widok potęgi Zbawiciela wstępującego wzwyż napełniły się serca Apostołów radosnym uwielbieniem dla Chrystusa (6).

 

I ty powinieneś się cieszyć tak ze względu na Zbawiciela, jak i ze względu na siebie samego. "Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, Boga mojego i Boga waszego" (7).

 

Widzialny pobyt Chrystusa na ziemi kończy się wniebowstąpieniem. Zstąpi Duch Święty na ziemię i da Kościołowi zrozumienie prawd, objawionych przez Zbawiciela.

 

Wszystko posiadamy w życiu Chrystusa. Jezus "stał się nam mądrością od Boga i sprawiedliwością i poświęceniem i odkupieniem" (8). "On jest fundamentem, okrom którego żaden inny nie jest położony" (9). "Jeśliśmy spół umarli i spół też żyć będziemy: jeśli ucierpimy, spół też królować będziemy" (10).

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 346-348.

 

Przypisy:

(1) Żyd. 13, 14.

 

(2) Efez. 4, 10.

 

(3) Łk. 24, 46; Dz. Ap. 1, 4-5.

 

(4) Dz. Ap. 1, 8.

 

(5) Łk. 24, 50.

 

(6) Łk. 24, 52.

 

(7) Jan 20, 17.

 

(8) 1 Kor. 1, 30.

 

(9) 1 Kor. 3, 11.

 

(10) 2 Tym. 2, 11-12.

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: