CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Upadanie i powstawanie

 

1. Gdy się w naśladowaniu Chrystusa potkniesz, nie zniechęcaj się, lecz żałuj i powstań.

 

Pod wielu względami Piotr był wyszczególniony przez Chrystusa, stał bliżej Niego niż inni. W zapale gorliwości chciał wiedzieć, co się też stanie z jego umiłowanym Mistrzem. Dobrowolnie i lekkomyślnie wdał się w niebezpieczeństwo; zaufał zbytnio w sobie, zdawało mu się, że jest niezdolny do zdrady. Prócz tego zaniedbał modlitwę, choć Zbawiciel tego wieczora kilka razy go do niej zachęcał. I cóż się stało!

 

Zaparł się swego Mistrza w najhaniebniejszy sposób. Z nędznego tchórzostwa skłamał i kłamstwo przysięgą potwierdził. Kogóż to on nie zna? Najlepszego przyjaciela swego i dobroczyńcę, swojego Mistrza, swojego Pana i Boga, którego Bóstwo tylekroć i tak uroczyście przed wszystkimi wyznawał. I przed kim się Go wyparł? Przed parobkami, służącemi, przed motłochem.

 

Któż wobec takiej niestałości ludzkiej natury bać się nie powinien?

 

Upadek Piotra sprawił Chrystusowi boleść niezmierną. Jeden z Apostołów zaprzedaje Go i zdradza, inni Go opuszczają, a teraz Piotr wypiera się Go i to pod przysięgą, że Go nigdy nie znał!

 

2. Piotr wiedział, co zrobił, a jednak Pan mu przebaczył! Pobudka do opamiętania się Piotra wyszła od Chrystusa. Pan Jezus bowiem, nie tracąc Boskiego spokoju, zwraca się ku Piotrowi i spogląda na niego. W jakim celu? Czy to było spojrzenie karcące, potępiające? Nie, było to spojrzenie bólu i miłości, łaski i miłosierdzia!

 

I cóż Piotr czyni? – Nikt łatwiej nie poddaje się rozpaczy niż chrześcijanin, który otrzymawszy wiele łask Bożych, dopuszcza się takiego występku.

 

Piotr jednak w pokorze swojej poddaje się zupełnie działaniu łaski. Ani słówkiem się nie uniewinnia, lecz odchodzi i płacze gorzko. Tak to łaska z największych grzeszników robi największych świętych.

 

Zbawiciel nie zachował żadnej niechęci względem upadłego Piotra. Piotr nie zapomniał nigdy o swym grzechu; wszystkie trudy i znoje apostolskie podejmował w duchu pokuty.

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 305-306.

 
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: