CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Miłość nieprzyjaciół

 

1. Chrystus powiedział na krzyżu: "Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią". Takie też uczucie żywił w sercu zawsze względem niewdzięcznego ludu.

 

Łatwo jest kochać przyjaciół, ale bardzo trudno miłować wrogów.

 

Przyjaźń wymaga pewnej równości usposobień i stanowiska życiowego, a polega na szczególniejszej życzliwości wzajemnej. Możemy posiadać przyjaciół i kochać ich więcej, niż innych ludzi; jest to nawet wielkie szczęście mieć prawdziwych przyjaciół. W pewnym znaczeniu wszyscy chrześcijanie powinni być przyjaciółmi w Jezusie Chrystusie.

 

Wrogiem jest ten, kto nienawidzi i stara się szkodzić. Chrystus nakazuje: "Kochajcie nieprzyjacioły wasze, dobrze czyńcie tym, którzy was mają w nienawiści; a módlcie się za prześladujących i spotwarzających was" (1). O jakże Pan nasz kochał swych wrogów!

 

Nie jest zbyt trudno darować nieprzyjacielowi, którego się wprzód obraziło, lub który postępku swego żałuje, prosi o przebaczenie, albo jest potężniejszy od nas, lecz trudną bardzo jest rzeczą kochać wroga, którego się poprzednio dobrodziejstwami obsypało, który nas nie przestaje obrażać, chociaż moglibyśmy go słusznie uniżyć i zmiażdżyć.

 

2. Wróg twój jest stworzeniem, jest obrazem Boga. Czci się obraz królewski bez względu na to, czy jest w złocie, czy w ołowiu; podobnież i obraz Boga zasługuje na cześć bez względu na to, czy jest w złym, czy w dobrym człowieku.

 

Powinieneś nienawidzieć błędów, które są dziełem złego człowieka, lecz kochać człowieka, który jest dziełem Bożym. Nie zapominaj, że również źli są narzędziami w rękach Bożych, jak pijawki w ręku lekarza.

 

W tym się musi twoja miłość ku nieprzyjacielowi pokazać, że się na nim w żaden sposób mścił nie będziesz, że go w miarę możności będziesz uniewinniał, za niego będziesz się modlił i że mu przebaczysz z całego serca: "Jeśli nie odpuścicie ludziom, ani Ojciec wasz nie odpuści wam grzechów waszych" (2). Dlatego to modlimy się w Modlitwie Pańskiej: "Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom". Przebaczenie nie może mieć żadnych granic (3).

 

Cesarz Marek Aureliusz rozmawiał z pewnym urzędnikiem o chrześcijanach i przedstawiał ich jako głupców. Urzędnik potakując, dodał: "Oni się modlą za swoich oprawców". "Tak! – zawołał cesarz – to ja odwołuję swój sąd; ich religia musi być świętą i boską".

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 303-304.

 

Przypisy:

(1) Mt. 5, 44.

 

(2) Mt. 6, 15.

 

(3) Mt. 18, 22.

 
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: