CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Ostatnie dnie życia Chrystusa

 

1. Gorzka męka i śmierć Chrystusa wycisnęła na całym chrześcijaństwie szczególniejsze piętno. Religia Chrystusa od dawna uchodziła za religię krzyża. Sam Zbawiciel powiedział, że dopiero z krzyża wszystkich pociągnie do siebie (1).

 

Męka Chrystusowa jest znamienna ze względu na Osobę cierpiącego. Osobą tą jest Pan najczcigodniejszy, zbliżony do nas przez swoją naturę, jako Człowiek i Bóg; jest On dla nas wszystkim w życiu, w śmierci i wieczności. Męka Chrystusa dokonała wielkiego dzieła odkupienia, uwolniła nas od przekleństwa grzechu, położyła fundamenta pod królestwo Boże na ziemi.

 

Męka Chrystusa jest znamienna i ze względu na krzyczącą niesprawiedliwość, z jaką Chrystus był męczony i na śmierć osądzony. Skazali Go niesprawiedliwie sędziowie za to, że czynił cuda, że wszyscy w Niego wierzyli i szli za Nim, że to miało być niebezpieczne dla państwa żydowskiego (2). Ostateczny wyrok był wydany z powodu rzekomego bluźnierstwa Chrystusa przeciw Bogu i przywłaszczenia sobie przezeń Boskiego posłannictwa i Boskiej godności (3). Przed Piłatem oskarżono Chrystusa, że podburza lud i gardzi władzą rzymską. Piłat poznał fałszywość tych oskarżeń (4), urzędowo i uroczyście uznał niewinność Jezusa, a jednak skazał Go na śmierć (5). Chrystus był oskarżony i osądzony z pogwałceniem wszystkich prawnych i sądowych form.

 

Męka Chrystusa jest znamienna i ze względu na niezwykłe cierpienia, z których się składała. Składały się na nią niewdzięczność i zdrada, szyderstwo i hańba, duchowe i cielesne cierpienia wszelkiego rodzaju. Nie oszczędzono Zbawicielowi najdzikszych okrucieństw, najbezczelniejszej poniewierki; musiał się poddać najokrutniejszemu i najhaniebniejszemu rodzajowi śmierci.

 

Męka Chrystusa jest znamienna ze względu na szczególne okoliczności. Pan Jezus cierpi niewinnie, podlega wszystkim ludzkim uczuciom smutku, bojaźni, wstrętu i obrzydzenia.

 

2. Męka Chrystusa jest znamienna ze względu na sposób, w jaki Pan Jezus cierpiał. Cierpiał nie z przymusu. Z całkowitą swobodą szedł naprzeciw swoim cierpieniom, przepowiedział Mękę Apostołom we wszystkich szczegółach.

 

Choć ją przewidywał, nie ograniczał wykonania swojego posłannictwa, oddał się całkiem dobrowolnie swoim wrogom.

 

Zbawiciel cierpi z odwagą i majestatem; żadne słowo słabości nie pojawiło się na Jego ustach. Cierpi bez skargi; każdemu z wrogów oddaje należne uznanie. Cierpi z największą pokorą, nie okazuje żadnego śladu dumnej nieczułości, żadnego znaku triumfującej wzgardy śmierci. Pozwala działać na siebie całej słabości natury ludzkiej. Bóstwo swoje niejako ukrywa. Na krzyżu okazuje się cała nędza śmierci człowieka, opuszczonego przez Boga i przez ludzkość. Chrystus umiera tak, że dla wrogów swoich staje się pośmiewiskiem, a we wszystkich szlachetnych ludziach obudza współczucie.

 

Chrystus cierpiał, wykonując najwznioślejszą cnotę zupełnego oddania się Bogu. Jest jej idealnym wzorem. Bez pociechy i pełen boleści, wisząc na krzyżu, modli się. Oddaje ducha w ręce Ojca niebieskiego, chociaż ten Ojciec przeznaczył Mu los najokrutniejszy.

 

Umiera, okazując miłość wrogom i swej Matce, pełen posłuszeństwa dla Ojca niebieskiego, uznając swoją najściślejszą przynależność do Boga.

 

Męka Chrystusa jest znamienna, bo jest męką chrystianizmu, bo jest męką ustanowionego przez Chrystusa Kościoła. "Jam jest winna macica: wyście latorośle" (6). "Wy jesteście ciałem Chrystusowym i członkami z członka" (7). Każdy chrześcijanin musi sobie powiedzieć z Apostołem: "Z Chrystusem jestem przybity do krzyża. A żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus" (8). Któż zrozumie życie Kościoła, jeżeli o tym nie myśli, że to jest Kościół Ukrzyżowanego?

 

Męka Chrystusa jest wreszcie znamienna, ponieważ ukrywa w sobie największy triumf. Na pozór Chrystus zginął, lecz potem nastąpiło zmartwychwstanie i zapłata niebieska.

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 257-259.

 

Przypisy:

(1) Jan 12, 32.

 

(2) Jan 11, 47 n.; 12, 19.

 

(3) Mt. 26, 65; Łk. 22, 70.

 

(4) Mt. 27, 18.

 

(5) Jan 19, 6.

 

(6) Jan 15, 5.

 

(7) 1 Kor. 12, 27.

 

(8) Gal. 2, 19-20.

 
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: