CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

 

O. TILMANN PESCH SI

 

 

Stan kapłański

 

1. Każdy chrześcijanin posiada królewską i kapłańską godność. "A wy, rodzaj wybrany, królewskie kapłaństwo, naród święty" (1). Mimo to uważał Zbawiciel za stosowne i ze swymi miłosiernymi i mądrymi zamiarami zgodne, ustanowić jeszcze szczególniejszą zwierzchność i właściwy stan kapłański, czyli pasterzy dla rządzenia owczarnią Chrystusową.

 

Władzę swoją otrzymali owi pasterze z góry, nie z dołu. Apostołom dał posłannictwo sam Chrystus, a oni przekazali je swoim następcom, a po nich innym (2). "Chrystus był posłany przez Boga, a Apostołowie przez Chrystusa", tak pisze Klemens Rzymski; "Apostołowie stosownie do rozkazu Chrystusa poszli i przepowiadali i wypróbowanych przez siebie ustanawiali po miastach biskupami i diakonami".

 

"Tego, kogo ojciec rodziny ustanowił rządcą swego domu, pisze do Efezów Ignacy, uczeń Apostolski, powinniśmy przyjąć jak jego samego; stąd wypływa, że biskupa powinniśmy poważać jak samego Chrystusa Pana".

 

2. Chrystus ustanowił w swoim Kościele prawdziwą władzę rządzenia. Apostołowie mówią: "Zdało się Duchowi Świętemu i nam, abyśmy więcej nie kładli na was ciężaru" (3). Św. Paweł przyznaje sobie moc karać wszelkie nieposłuszeństwo (4).

 

Prócz tego służba ołtarza należy tylko do Apostołów, do ich pomocników i następców, których ustanowili. Od ustanowienia ofiary świętej w wieczerniku istnieje w Kościele (5) właściwe kapłaństwo. "Każdy niech patrzy na nas jako na sługi Chrystusowe, jako na włodarzy tajemnic Bożych" (6). Władza kapłańska rozszerza się i przelewa przez obrzęd święceń i wkładanie rąk (7).

 

To wielkie dobrodziejstwo, że Bóg przestawał z nami w ludzkiej, widzialnej postaci, nie miało dla nas przepaść. Jak wszystkie ludzkie sprawy mają na ziemi swoje ludzkie przedstawicielstwo, tak i sprawy Boże mają na ziemi ludzkich przedstawicieli. Są nimi kapłani. Oni to strzegą praw Boga, oni pomagają ludziom do osiągnięcia ostatecznego celu; za ich pośrednictwem otrzymujemy owoce Odkupienia; oni się modlą za nas i składają ku czci Boga i za nasze zbawienie ofiarę Nowego Przymierza.

 

Kapłan jest prawodawcą i sędzią w zakresie sumień; jest lekarzem: rany, które on leczy, to rany duszy; jest "szafarzem tajemnic Bożych".

 

Kapłan, pozostający w łączności z nauczycielskim urzędem Kościoła, jest nauczycielem, jako sługa Kościoła objaśnia i głosi słowo Boże.

 

On uczy dzieci, pociesza chorych i umierających, objaśnia wątpiących, karci grzeszników, pośredniczy między maluczkimi i wielkimi, pociesza biednych i smutnych, budzi i wzmacnia w sercach naszych zmysł dla idealnych dóbr. Wolny od trosk doczesnych stara się szerokim sercem stać się wszystkim dla wszystkich.

 

Nie ma nic gorszego na świecie nad złego kapłana, nic lepszego jak dobry kapłan.

 

–––––––––––

 

 

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. II. Wydanie drugie. Kraków 1931, ss. 397-399.

 

Przypisy:

(1) 1 Piotr 2, 9.

 

(2) Dz. Ap. 6, 2; Tyt. 1, 5; 1 Tym. 5, 22.

 

(3) Dz. Ap. 15, 28.

 

(4) 2 Kor. 10, 6; 1 Kor. 4, 18; 5, 3.

 

(5) Żyd. 13, 10.

 

(6) 1 Kor. 4, 1.

 

(7) 2 Tym. 1, 6.

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści książki ks. T. Pescha SI  pt.
Chrześcijańska filozofia życia

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: