CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

O. Tilman Pesch SI

Wartość czasu

1. Wielu, w nierozumnym złudzeniu, tak się na czas swego życia zapatruje, jak gdyby ten nigdy się nie kończył, lub jak gdyby się kończył w bardzo odległej przyszłości, lub też jak gdyby wieczność nigdy nie miała się rozpocząć.

Czas jest drogi, tak pełen znaczenia, jak i wieczność, która się na nim oprze.

"Czas krótki jest... Bo przemija kształt świata tego" (1).

Mknie szybkowiosła łódka lekko i ciągle z biegiem prądu i tylko po zmianie brzegów możesz zauważyć, że ona nieustannie posuwa się naprzód. Podobnież i życie ludzkie posuwa się lekko i raźnie po gładkim prądzie czasu i tylko po śmierci towarzyszów spostrzegasz, że ono ciągle idzie naprzód.

Kto się skarży na czas, że mu zbyt szybko ubiega, ten raczej powinien się skarżyć na siebie, że go wcześniej dobrze nie używał.

Zależnie od tego, jak sam czasu używasz, gotów ci on służyć, albo i szkodzić.

Komu dni przechodzą, nie zbliżając go do celu, tego filozof indyjski przyrównywa do miecha, który oddycha, a nie żyje.

Szczęśliwi w niebie i nieszczęśliwi w piekle pragnęliby choć odrobinę czasu mieć jeszcze; pierwsi, aby powiększyć swe szczęście, drudzy, aby przez skruchę serdeczną ujść wiecznego zatracenia.

Używaj czasu, ale przede wszystkim tego, który jest w twej mocy. Nie wychwalajcie ciągle wczorajszego dnia i nie pokładajcie zbytniej ufności w jutrze, bo serce w piersiach i Bóg w górze działają teraz, w żyjącej teraźniejszości.

2. Żyj, jak gdybyś miał każdego dnia umrzeć; pracuj, jak gdybyś miał wiecznie żyć.

Przy użyciu czasu zważaj na prawdziwą pobudkę. Czas można tracić nie tylko nic nie robiąc, lecz także źle robiąc.

Często robi się wiele, a w rzeczywistości nic się nie robi, bo się nie robi tego, co się robić winno. Czas toczy się z szumem, spiesząc do morza wieczności. Pomóż mi, o Panie, aby mię każdy dzień zbliżał do Twego nieba.

Co chcesz czynić dla wieczności, to czyń natychmiast, skoro tylko możesz. Niech każda twoja godzina będzie zajęta, bo nie wiesz, czy ich jeszcze dużo mieć będziesz; nie pozostawiaj żadnej róży na krzewie, bo może, nim nowa zakwitnie, będziesz musiał umrzeć.

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. I. Wydanie drugie. Kraków 1930, ss. 253-254.

Przypisy:
(1) 1 Kor. 7, 29. 31.

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2005