CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

O. Tilman Pesch SI

Obowiązki sumienia względem ludzi

1. Czwarte przykazanie układa stosunek między przełożonymi i podwładnymi. Piąte przykazanie reguluje stosunek pomiędzy ludźmi odnośnie do życia. Szóste przykazanie porządkuje życie rodzajowe.

Bóg wyraźnie wypisał w naturze swoją wolę, że między ludźmi ma być stosunek posłuszeństwa i przełożeństwa. Kto więc prawowitych przełożonych słucha, ten słucha Boga; kto przeciw nim powstaje, powstaje przeciw Bogu.

Przełożeni, a zwłaszcza rodzice, zastępują miejsce Boga. Z woli Bożej rodzina winna być szkołą, w której by się człowiek nauczył słuchać, być posłusznym Bogu i wszelkiej władzy.

Dzieci winne są rodzicom miłość, uszanowanie i posłuszeństwo. "Synowie, posłuszni bądźcie rodzicom we wszystkim" (1). "Kto o ojcu i matce nie pamięta, zapomni o nim Bóg i dopuści nań hańbę" (2). "Oko, które urąga ojcu, niech wykłują krucy i wyjedzą orlęta" (3).

Czwarte przykazanie także wprowadza porządek między przełożonymi duchownymi a wiernymi, między władzą świecką a poddanymi, między państwem a służbą.

2. Nie można ani sobie, ani drugiemu szkodzić na zdrowiu, nie wolno szkodzić ani na ciele, ani na duszy.

Grzeszy się przeciwko własnemu życiu, gdy się przez nieumiarkowanie naraża swoje zdrowie, czy swoje życie bezpotrzebnie na niebezpieczeństwo. Przeciwko życiu duszy grzeszymy, gdy się dobrowolnie narażamy na najbliższą okazję grzechu, albo gdy przez niedbalstwo, lub namiętność opuszczamy to, co jest konieczne do podtrzymania w sercu uczuć chrześcijańskich.

Przeciwko bliźniemu wykracza się przez nienawiść, nieprzyjaźń, dobrowolnie żywiony wstręt, przekleństwo, gniew, nieużytość, krzywdę, pomiatanie, zabójstwo.

Przeciwko duchowemu życiu bliźniego wykracza się przez uwiedzenie i zachętę do grzechu, przez zgorszenie i zły przykład.

Jeżeli żyjesz w nieprzyjaźni, winieneś obudzić w sobie dobrą wolę i przebaczyć nieprzyjacielowi. Gdyś bliźniemu twemu wyrządził szkodę na ciele lub na duszy, jesteś obowiązany wynagrodzić mu wedle możności.

3. W szóstym przykazaniu nakazuje Bóg poskramianie najniebezpieczniejszej i najzgubniejszej namiętności. Wszystko jest zabronione, co się bez odpowiedniej racji robi, mówi lub słucha, na co się patrzy, co się czyta, a co jest zdolne rozbudzić w nas w nieporządny sposób niską zmysłowość.

Niebezpieczną materią palną nie wolno się bawić. Dlatego wszystko, co przeciw temu przykazaniu z namysłem dobrowolnie się czyni, lub myśli jest grzechem ciężkim.

Na stu takich, którzy się odsunęli od życia z Kościołem, dziewięćdziesięciu dziewięciu nie praktykuje przepisów religii dlatego, że są niewolnikami nieczystości.

O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia. Przekład z niemieckiego. T. I. Wydanie drugie. Kraków 1930, ss. 281-283.

Przypisy:
(1) Kol. 3, 20.

(2) Ekli. 23, 18-19.

(3) Ks. Przyp. 30, 17.

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2005