DIVI THOMAE AQUINATIS

 

DOCTORIS ANGELICI

 

TOTIUS

 

SUMMAE THEOLOGICAE

 

CONCLUSIONES

 

–––––––––––––––––––––––

 

 

PRIMAE PARTIS

 

SUMMAE THEOLOGICAE

 

CONCLUSIONES

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

QUAESTIO XIV

 

De scientia Dei

 

IN 16 ARTICULOS DIVISA

 

1. – Utrum in Deo sit scientia.

 

Co. – Cum Deus sit omnino immaterialis, in ipso scientia est perfectissimo modo.

 

2. – Utrum Deus intelligat se.

 

Co. – Deus, cum sit actus purus in summo immaterialitatis, intelligit se per seipsum.

 

3. – Utrum Deus comprehendat seipsum.

 

Co. – Deus perfecte seip­sum comprehendit, cum cognoscat seipsum quantum cognoscibilis est.

 

4. – Utrum ipsum intelligere Dei sit ejus substantia.

 

Co. – Deus cum nullo a se distincto perficiatur et sit suum esse, ejus intelligere non distinguitur ab ipsa ejus substan­tia.

 

5. – Utrum Deus cognoscat alia a se.

 

Co. – Deus, cum perfecte seipsum intelligat, omnia alia a se non per speciem propriam, sed per essentiam suam intelligit.

 

6. – Utrum Deus cognoscat alia a se propria cognitione.

 

Co. – Cum Deus omnia alia a se per suam essentiam cogno­scat, quae rerum perfectiones singulas continet, omnia alia non in communi, sed propria et distincta cognitione cognoscit.

 

7. – Utrum scientia Dei sit discursiva.

 

Co. – Scientia Dei nullo mo­do discursiva est, sed omnia simul perfecte intelligit.

 

8. – Utrum scientia Dei sit causa rerum.

 

Co. – Cum esse et intelli­gere in Deo indistincta sint, ipsum per suam scientiam causare res oportet, adjuncta tamen voluntate.

 

9. – Utrum Deus habeat scien­tiam non entium.

 

Co. – Cognoscit Deus non entia secundum quid, quomodocumque non sint, scientia visionis; non entia vero simpliciter, notitia simplicis intelligentiae.

 

10. – Utrum Deus cognoscat mala.

 

Co. – Deum, cum quaecumque bona cognoscat, mala etiam per bona scire oportet quae bo­nis accidunt.

 

11. – Utrum Deus cognoscat singularia.

 

Co. – Cum cognoscere sin­gularia ad creaturarum perfectionem spectet, etsi non secun­dum eamdem potentiam, Deum ipsum cognoscere singularia oportet; non quidem universales illorum causas sciendo, seu per applicationem universalium principiorum, sed per essentiam suam singulis propria intuendo, cum non tantum formae, sed materiae causa sit.

 

12. – Utrum Deus possit co­gnoscere infinita.

 

Co. – Cum Deus sciat omnia quae sunt actu et in potentia tam sua quam creaturae, illum scire infinita, etiam scientia visionis, necessarium est.

 

13. – Utrum scientia Dei sit futurorum contingentium.

 

Co. – Cum Deus sciat om­nia quae non solum actu, sed in potentia sunt tam sua quam creaturae, futura omnia contingentia, ut in seipsis sunt secun­dum statum quo actu sunt et ab aeterno, simul et infallibiliter cognoscit.

 

14. – Utrum Deus cognoscat enuntiabilia.

 

Co. – Cum sciat Deus quaecumque in sua et creaturae potestate sunt, enuntiabilia omnia ei nota esse necesse est, non quidem per aliquam compositionem vel divisionem, sed per simplicem intuitum suae essen­tiae.

 

15. – Utrum scientia Dei sit variabilis.

 

Co. – Scientia Dei, cum non distinguatur ab ipsa ejus immutabili substantia, variabilis nullo modo est.

 

16. – Utrum Deus de rebus habeat scientiam speculativam.

 

Co. – Deus cum non sit quoddam operabile, caetera vero omnia quorum scientiam habet per se vel per accidens operabilia ab ipso sint, seipsum scientia tantum speculativa cognoscit, alia vero a se et practica et speculativa scientia scit.

 

–––––––––––

 

 

Divi Thomae Aquinatis, Doctoris Angelici, totius Summae Theologicae Conclusiones. Parisiis. APUD A. ROGER & F. CHERNOVIZ, EDITORES. M D CCC XC (1890), pp. 10-12.

 
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMVIII, Kraków 2008

Reditus ad indicem
Totius
SUMMAE THEOLOGICAE
CONCLUSIONES

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: