Papież Innocenty III

 

Papież Innocenty III

 

Papieska władza duchowna nad światem gwarantem wolności rządów i ludów

 

KS. IGNACY DOMAGALSKI

 

––––––––

 

Zarówno mogą być niesprawiedliwe rządy jak ludy, a w tej mierze bardzo smutne, straszne, nawet krwawe występują w historii ostateczności. Na to nie ma środka jak tylko powaga moralna, duchowa. Gdy powagi takiej braknie, wówczas kto mocniejszy, ten lepszy i buja siła przed prawem. Otóż dawniej Papieże byli tą powagą duchową, moralną, a raczej powiedzmy Bożą, która nad sprawiedliwością czuwała. Gromiła monarchę, rząd, gdy rząd zawinił, – gromiła lud, gdy lud na to zasłużył. Bano się Rzymu, bo gniew Rzymu, słowo Rzymu, wyrok jego, uważano za gniew, za słowo, za wyrok Nieba. Dlatego to w wiekach średnich małe państwa, drobne republiki bezpiecznie istniały koło siebie lub w sąsiedztwie wielkich krajów. Zaborcze zachcianki Germanizmu po wielekroć powściągał Papież, nawet nam Polakom przeciwko Teutońskim bez Wiary mnichom, lubo krzyżakami się zwali, sprawiedliwość wymierzał, gdyśmy sprawy dopilnowali.

 

Dzisiaj mocniejszy gniecie słabszego, a kto się bardzo silnym uczuje, ten zaraz wszystkim chce rozkazywać i do uniwersalnej dąży monarchii. I nie może być inaczej, bo na siłę fizyczną nie ma już hamulca, a pycha władcza granic nie zna, zatrzymać się nie umie i w środkach wcale nie przebiera. Dla niej łzy, krew, pożoga, przekleństwa ludów, to wieniec wawrzynowy. Stąd to armie ogromne są nieszczęsną koniecznością obecnego czasu, armie, co ujmują rąk do pracy, demoralizują kraje i zjadają budżet, na który się składa wysilony trud i pot milionów ludzi. Niech jednak armij nie będzie, to zaraz sąsiad zje sąsiada, naród narodowi na kark wskoczy, bo nie ma na to sądu.

 

Naprzód monarchowie, a potem ludy otrząsnęły się z władzy papieskiej, jako niby z niewoli. I cóż się stało? Owóż to, że jeśli monarchowie są górą, to ludy jęczą w niewoli despotyzmu. Jeżeli ludy górą, to znowu panuje krnąbrność, swawola, anarchia względem rządów a monarchów. Jedno złe, drugie niedobre. Ach czyż nie z despotyzmu rządów i swawoli ludów składa się cała nowsza historia od chwili jak protestantyzm rzucił się na Papiestwo w imię rzekomej wolności i ukuł ludom kajdany rzetelnej niewoli?

 

Dawniej Papieże napominali i nawet odsądzali monarchów od tronu, ale nie czynili tego nigdy z pychy, z kaprysu, ale dla sprawiedliwości. Historia bowiem wszystkich strofowanych i detronizowanych monarchów przez Papieży zna jako ciemięzców i wyrodków ludzkości. Nawrócił się który, to Papież natychmiast stawał się mu przyjacielem a ludom w tej chwili nakazywał ponowne posłuszeństwo.

 

Dzisiaj swawola ludów, rewolucja, nie tylko spycha z tronów, ale dobrych nawet monarchów zabija. Ileż w nowej historii było zamachów na głowy koronowane, ile detronizacyj, jak nieustanne są kłopoty rządów z swawolą rewolucyjną; z drugiej strony jak się mają ludy gdy rząd górę weźmie? Biedne katolickie kantony szwajcarskiej republiki, biedne Niemcy katolickie a nawet wierzący protestanci pruscy, biedni Polacy! Otóż co znaczą Korony i w ogóle rządy bez tiary, oto jaki jest los ludów bez wpływu Papieży!

 

Dzisiaj atoli górą są ludy, i rząd pruski sprzymierza się z rewolucją, z liberalizmem z dołu, a gdy lud górą, to znaczy despotyzm także górą, lecz nie o jednej głowie, ale o milionie głów szalonych, złośliwych, okrutnych. Bez Papieży, bez ich zwierzchniczej roli, nie ma równowagi między siłą a prawem! A tymczasem, ileż wrzasków na Papiestwo!

 

Ks. Ignacy Domagalski

 

–––––––––––

 

 

Fragment książki: Irlandia i Polska. W Krakowie. DRUKIEM W. KORNECKIEGO. 1876, ss. 43-44. (Treść przypisu). (1)

 

(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono. Tytuł i ilustracje od red. Ultra montes).

 

Przypisy:

(1) Por. 1) Ks. Jan Rosiak SI, a) Chrystus mistyczny. b) Idąc nauczajcie. c) Wiara i "doświadczenie religijne". d) Suarez. 1548 – 1617. e) Tu es Petrus.

 

2) Józef kard. Hergenröther, a) Pontyfikat Grzegorza VII. b) Pontyfikat Bonifacego VIII. Kościół i państwo. Władza papieska. c) Rzekome błędy i sprzeczności Papieży.

 

3) F. J. Holzwarth, Historia powszechna. Pontyfikat Innocentego III i Czwarty Sobór Laterański.

 

4) Bp Władysław Krynicki, Dzieje Kościoła powszechnego.

 

5) Ks. Jacek Tylka SI, Dogmatyka katolicka. a) Traktat o Kościele Chrystusowym. b) O obojętności, czyli indyferentyzmie w rzeczach religii. c) O własnościach religii.

 

6) Papież Pius XII, a) Encyklika "Mystici Corporis Christi". O Mistycznym Ciele Chrystusa (Litterae encyclicae "Mystici Corporis Christi"). b) Encyklika "Sacra Virginitas" o Świętym Dziewictwie (Litterae encyclicae "Sacra virginitas" de sacra virginitate).

 

7) a) Mały katechizm o Nieomylności Najwyższego Pasterza. b) Mały katechizm o Syllabusie.

 

8) Ks. Michał Ignacy Wichert, Nauki katechizmowe o Składzie Apostolskim, Przykazaniach Boskich i Kościelnych, o Modlitwie Pańskiej i Sakramentach.

 

9) Ks. J. B. Delert, Teologia dla użytku wiernych pragnących gruntowniejszej nauki w rzeczach zbawienia. Tom I. Teologia dogmatyczna. Tom II. Teologia moralna i liturgika.

 

10) O. Jan Jakub Scheffmacher SI, Katechizm polemiczny czyli Wykład nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi spokrewnionych, zaprzeczanych lub przekształcanych.

 

11) Ks. Ludwik Kösters SI, Kościół wiary naszej.

 

12) Ks. Jan Domaszewicz, O Kościele. Nieomylność. Papież. Poza Kościołem nie ma zbawienia. Nieprzyjaciele Kościoła. (De Ecclesia Christi).

 

13) Ks. Franciszek Perriot, Poza Kościołem nie ma zbawienia.

 

14) Ks. Piotr Skarga SI, a) O świętej monarchii Kościoła Bożego i o pasterzach i owcach. Kazanie na wtórą Niedzielę po Wielkiejnocy. (De Sancta Ecclesiae Dei Monarchia et de Pastoribus et Ovibus. Concio pro Dominica secunda post Pascha). b) O kąkolu heretyckim i diabelskiej wolności religijnej (De haeretica zizania et diabolica libertate religiosa). c) O jedności Kościoła Bożego pod jednym pasterzem i o greckim i ruskim od tej jedności odstąpieniu, oraz Synod Brzeski i Obrona Synodu Brzeskiego.

 

15) Sac. Albertus Nègre, Sacrae Theologiae Doctor, Cursus Theologiae Dogmaticae. De Romani Pontificis infallibili magisterio.

 

16) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór orzeczeń dogmatycznych Kościoła katolickiego i jego praw kanonicznych.

 

17) P. Dominicus Palmieri SI, Tractatus de Romano Pontifice cum Prolegomeno de Ecclesia. Thesis. Inter auctoritatem religiosam, quae propria est Romani Pontificis et potestatem politicam christiani Principis ea exsistit ex ipsis rerum naturis habitudo, ut haec sit illi ne dum negative sed et positive subordinata, licet indirecte.

 

(Przyp. od red. Ultra montes).

 

Ks. Ignacy Domagalski, Irlandia i Polska. Kraków 1876.

 

( PDF )

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Cracovia MMXIX, Kraków 2019

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: